بانک مقالات علوم محیطی

پساب واحدهاي توليد الکل به دليل BOD و COD بالا و دارا بودن مواد سمي همچون ترکيبات فنلي و داشتن pH پايين يکي از مشکلات عمده محيط زيستي است. دفع مستقيم و مستمر اين پساب در خاک موجب کاهش کيفيت خاک و از بين رفتن محصولات کشاورزي محيط زيستي مي شود. در صورت تخليه در رودخانه يا دريا، حيات آبزيان را در معرض تهديد جدي قرار مي دهد. به منظور جلوگيري از اين خطرها، روش هاي بيولوژيکي، شيميايي و فيزيکي فراواني براي تصفيه اين پساب پيشنهاد شده است. روش هاي فيزيکي و شيميايي بر اساس جذب سطحي، تبادل يوني، فرايند غشايي و اکسيداسيون هاي شيميايي استوار است. روش هاي بيولوژيکي بي هوازي در مقايسه با روش هاي هوازي مقرون به صرفه بوده و در سال هاي اخير توسعه زيادي يافته اند. برکه هاي بي هوازي 70-60 درصد BOD را با زمان ماند 1 تا 2 ماه کاهش مي دهند. اکثر روش هاي بي هوازي راکتوري قادرند BOD فاضلاب ورودي را 80 تا 85 درصد کاهش دهند. در اين صورت 15 تا 20 درصد BOD باقيمانده با روش هاي هوازي قابل حذف است. تبخير پساب به منظور توليد خوراک دام و سوزاندن پساب به منظور بازيافت پتاس از جمله روش هاي ديگري مي باشند که براي دفع پساب واحدهاي توليد الکل در مقياس کم مورد استفاده قرار گرفته اند و در صورتي که مشکلات فناوري ساخت و مشکلات بهره برداري آنها در نظر گرفته نشود هزينه خالص دفع پساب را به دليل فروش محصولات به دست آمده کاهش مي دهند. پساب واحدهاي توليد الکل به عنوان سوبسترا براي توليد پروتيين تک ياخته نيز مورد تحقيق قرار گرفته است که در صورت فروش محصول به دست آمده، هزينه اين روش نيز کاهش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ