بانک مقالات علوم محیطی

تالاب ها اکوسيستم هايي پويا برخوردار از تنوع زيستي و ساختار بتانيکي – اکولوژيک خاص خود هستند. اين اکوسيستم ها همواره تحت تاثير عوامل طبيعي و انساني دستخوش تغييراتي بوده و با گذر از آستانه سلامت دچار تخريب مي گردند. با اين نگرش به منظور ارزيابي پيامدهاي زيست محيطي در تالاب ها، اندازه گيري خصوصيات اکولوژيکي و تنوع زيستي آنان لازم است. کنوانسيون تالاب ها و پرندگان مهاجر رامسر نيز کشورهاي عضو را در خصوص استفاده خردمندانه از تالاب ها به رعايت آن ملزم دانسته است. براي اطلاع از آثار فعاليت هاي اقتصادي – اجتماعي جوامع انساني بر ساختار پوشش گياهي اين اکوسيستم ها، تحقيق حاضر طي سال هاي 1384 -1374 در چارچوب مطالعات فيتواکولوژيک در 7 تالاب معرف، در شمال کشور ايران واقع در حاشيه جنوبي درياي خزر صورت پذيرفت. ارزيابي تغييرات تراکم نسبي گياهان مشاهده شده در سطح آب، به روش فاصله اي، تجزيه و تحليل آماري داده ها به کاربرد روش ANOVA در محيط SPSS9 انجام شد. بر اساس نتايج به دست آمده گونه هاي گياهي:Utricularia neglect a Juncus articulatus, Sciepua Meirimua & alba, phragmites australis, Nelumbiym nuciferum, Azolla filiculoides, Nympha  جز گونه هاي زياد شونده و گونه هاي گياهي:Sparganium erectum, Salvinia natans & Iris pseudacours Lemna minor, Butomus umbelatus,  به عنوان گونه هاي کم شونده در تالاب هاي شمال ايران معرفي مي گردند. با توجه به سرعت رشد، تکثير و خصوصيات مرفولوژيکي گياهان زياد شونده، اين گياهان با پوشش پيوسته در سطح آب مانع نفوذ نور در آب، ايجاد اختلال در زنجيره غذايي و کاهش تنوع فون و فلور شده و سرانجام، با انباشته شدن در بستر تالاب، موجب بروز پديده ديستروفيکاسيون و مرگ اين اکوسيستم هاي آبي خواهند شد.

 نسخه قابل چاپ