بانک مقالات علوم محیطی

اکوسيستم مرتعي از قطعات متنوعي تشکيل شده است که ميزان عملکرد هر يک از آنها به يکديگر تفاوت مي کند. خصوصيات ساختاري و عملکردي قطعات مرتعي در اثر فعاليت هاي مديريتي تغيير کرده و از اين خصوصيات مي توان براي تفسير آثار مديريت استفاده کرد. شخم اراضي ونيز شدن چرا از مهمترين عوامل تخريب کننده مرتع بوده و باعث کاهش عملکرد مرتع مي شوند. براي مقايسه قطعات با يکديگر و بررسي تغييرات آنها در اثر فعاليت هاي مديريتي، دو منطقه زرند ساوه و طالقان انتخاب شده، سپس در هر منطقه، 5 تيمار مديريتي شامل 3 شدت چرايي (سبک، متوسط، سنگين) و دو تيمار شخم اراضي (اراضي شخم خورده در سال جاري و اراضي رها شده) انتخاب شد. منطقه داراي چراي سبک به عنوان منطقه مرجع انتخاب و ساير تيمارها با آن مقايسه شد. در هر يک از تيمارها 5 ويژگي ساختاري شامل: تعداد قطعات، سطح کل قطعات، شاخص سطح قطعات، شاخص سازمان يافتگي چشم انداز و ميانگين فاصله بين قطعات (طول ميان قطعات) و نيز 3 ويژگي عملکردي شامل: پايداري، نفوذپذيري و چرخه عناصر تعيين شد. نتايج نشان داد که با افزايش شدت چرا، ساختار قطعات تخريب شده و فواصل بين قطعات افزايش مي يابد و از طرف ديگر موجب کاهش نفوذپذيري نيز مي شود. شخم اراضي نيز سبب افزايش نفوذپذيري و کاهش پايداري شد. با گذشت زمان و مستقر شدن قطعات گياهي ويژگي هاي عملکردي در اراضي رها شده بهبود پيدا کرد.

 نسخه قابل چاپ