بانک مقالات علوم محیطی

طبيعت، با وجود مقاومت و استحکام خود از حساس ترين و شکننده ترين اکوسيستم هاي جهان به شمار مي آيد. در ساليان اخير در اثر عواملي از قبيل گسترش شهرها، احداث جاده ها، بهره برداري بي رويه از منابع و گردشگري در کوهستان، مسايلي همچون تغييرات آب و هوايي، فرسايش خاک، سيل، تخريب پوشش گياهان بومي و جايگزيني با گياهان غير بومي بروز کرده اند بنابر اين تحقيق حاضر با هدف دستيابي به اصول و مباني طراحي در محيط کوهستان (به طور خاص پارک هاي کوهستاني) و حفظ و بازگرداندن پايداري به اين محيط انجام شده و منظرسازي طبيعي به عنوان رويکردي اکولوژيک و مبنايي براي مراحل شناخت و تحليل مورد توجه واقع شده است. از آنجا که استفاده از گياهان بومي در رويکرد مذکور مهمترين اصل است بنابراين برداشت ها و بررسي هاي ميداني بر روي گياهان بومي اكوسيستم دامنه هاي جنوبي رشته كوه البرز (در مقياس كلان) و اكوسيستم دره جمشيديه (در مقياس خرد) بر اساس معيارهاي زيبايي، دوام و پايداري نسبت به شرايط محيطي، مقاومت به خشكي و آفات و بيماري ها و توانايي نگهداري آسان انجام پذيرفته است. نتيجه اين مطالعات ارايه راهکارهاي طراحي پايدار دامنه هاي کوهستاني براي ايجاد پارک کوهستاني مورد نياز شهرها ست که از تخريب پوشش گياهي دره جلوگيري کرده و پايداري زيستگاه ها و رويشگاه هاي دره را تضمين مي نمايد. در نهايت، طراحي طرح توسعه پارک کوهستاني جمشيديه، با استفاده از گونه هاي بومي دره و رعايت اصول و الگوهاي منظرسازي طبيعي و با تاكيد بر ايده مناظر سايه (جنگل) و آفتاب (علفزار) صورت گرفته است. در نتيجه، منظري طبيعي و پايدار و سازگار با محيط ارايه شده است که مي تواند الگويي قابل تعميم براي طراحي پارک هاي کوهستاني دره هاي دامنه جنوبي البرز باشد. پارک هايي که علاوه بر هزينه هاي نگهداري پايين، به واسطه سازگاري با کوهستان، تبديل به مکاني مناسب براي حفاظت از گياهان بومي باشند.

 نسخه قابل چاپ