پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی
چهارشنبه 10 خرداد 1391 9:12 AM
| 12 : محيط شناسي زمستان 1386; 33(44):105-116. |
| پراکنش پوشش گياهان ميکوريزي در ارتباط با برخي از ويژگي هاي خاك در پارك ملي كوير |
| قصرياني فرهنگ*,زارع مايوان حسن,چايي چي محمدرضا |
| * دانشگاه آزاد اسلامي تهران، واحد علوم و تحقيقات |
|
مجموعه منطقه حفاظت شده و پارک ملي کوير در منطقه وسيعي از بخش مرکزي ايران در جنوب رشته کوه البرز و جنوب شرق تهران واقع شده است. اگر چه جنبه هاي مختلف زمين شناسي، هيدرولوژي و زيست شناسي اين پارک مورد مطالعه قرار گرفته است ولي در ارتباط با اکولوژي پوشش گياهي و عوامل خاكي تحليل جامعي ارايه نشده است. در اين تحقيق، ارتباط بين پراکنش گياهان ميكوريزي جوامع غالب و قارچ هاي همزيست اندوميکوريز (vesicular-arbuscular) با ارتفاع و برخي از ويژگي هاي خاك مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه هاي گياهان و خاک از 12 ايستگاه از مناطق پايين دست بخش دشتي (ارتفاع 893 متر از سطح دريا) تا مناطق كوهپايه اي و کوهستاني (ارتفاع 1610 متر از سطح دريا) جمع آوري شد. در مجموع 18 گونه گياهي غالب شناسايي شد که 14 گونه واجد همزيستي قارچ هاي اندوميکوريزي AM از جنس lomus شامل گونه هاي قارچي G. aggregatum, G. claroideum, G. fasiculatum, G. interadices وG. microaggregatum بودند. فراواني اسپور قارچ هاي اندوميکوريزي AM در دو فصل بهار و پاييز تفاوت معني دار در سطح 5 درصد را نشان داد و بين ايستگاه هاي انتخاب شده تفاوت معني دار در سطح 1 درصد وجود داشت. در ريز و سفر گونه هاي درمنه دشتي (Artemesia sieberi) و درمنه کوهي (Artemesia aucheri) بيشترين فراواني اسپور و در ريزوسفر گونه هاي Halocnemum, strobilaceum، Seidlitzia rosmarinusو Peganum harmala کمترين تعداد اسپورهاي اندوميکوريز وجود داشت. تجزيه رگرسيون روي ويژگي هاي مورد بررسي نشان داد كه ارتفاع و درصد شن بيشترين سهم را در SS صفت فراواني اسپور قارچ هاي ميكوريزي داشتند. حضور قارچ هاي ميكوريزي از نوع وسيكولار- اربسكولار در 78 درصد گياهان منطقه پارک ملي کوير اهميت همزيستي ميكوريزي را در مناطق استپي و نيمه بياباني نشان مي دهد. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
