بانک مقالات علوم محیطی

پناهگاه حيات وحش ميانکاله شامل بخش آبي به نام خليج گرگان (تالاب ميانکاله) و محيط خشکي به نام شبه جزيره ميانکاله با وسعت 68880 هکتار در استانهاي مازندران وگلستان ،شمال شهرستان بهشهر واقع شده است. منطقه مطالعاتي اين تحقيق تالاب ميانكاله واقع شده است. امروزه موانع بسياري در سر راه حفاظت از منابع پايه و مديريت و برنامه ريزي در تالاب مورد بحث وجود دارد که يکي از آنها عدم توجه مسوولين و نبود برخي از متخصصان مديريت و برنامه ريزي محيط زيست در مراحل اجرايي است. در فرضيه اين تحقيق عنوان شده است که آلاينده هاي بدون کانون بار آلودگي بيشتري نســبت به آلايندههاي با کانون دارند، اما توجه به اين نکته ضروريست که منابع با کانون به طور قطعي، حتمي و مستقيم مواد آلاينده خود را وارد منابع آب مي کنند. بر اساس يافته هاي علمي که در خارج از کشور صورت گرفته است بهترين راه براي جلوگيري از آلايندههاي بدون کانون ايجاد مناطق سپر (نوارهاي گياهي رودکناري) در حاشيه رودخانه ها و يا ديگر منابع آب که در برابر خطرات وآلودگي ها آسيب پذير ترند، مي باشد. به منظور محدوده يابي سپر حفاظتي، ابتدا سيستم اطلاعات جغرافيايي براي آلاينده هاي منطقه تشكيل و سپس نقشه كاربري اراضي منطقه از تصاوير ماهواره اي ⁺ETM ماهواره Landsat استخراج گرديد. در مرحله بعدي با توجه به فاكتورهاي بررسي شده، محدوده بافر براي مناطق مختلف تعيين و نهايتا با روي هم اندازي لايه هاي اطلاعاتي و انجام تجزيه و تحليل اطلاعات مناطق بحراني شناسايي گرديدند. در پايان اين تحقيق زمينهاي باير و کاربري کشاورزي به عنوان مهمترين و بيشترين کاربري موثر در انتقال آلودگي در محدوده مطالعاتي تعيين گرديده است و راهکارهايي عملي براي کنترل اين مناطق و در نتيجه کنترل اثر آلودگيهاي بدون کانون ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ