بانک مقالات علوم محیطی

هنگام مدل سازي ثوابت و ضرايب زيادي وجود دارد که بر نتايج خروجي تاثير زيادي مي گذارند. در بسياري از مواقع ممکن است اين ضرايب و ثوابت با مقادير واقعي خود در محيط اختلاف داشته باشند ولي به هنگام مدل سازي به دليل تعديل ساير مقادير در مدل، خروجي مدل با شرايط مرزي انطباق ظاهري داشته باشد. تحليل عدم قطعيت ابزاري براي ارزيابي ميزان تاثير گذاري عدم قطعيت عوامل مختلف بر خروجي مدل است و مي تواند ديد کافي از لزوم جمع آوري داده هاي بيشتر براي بهبود تخمين برخي بارها، شرايط اوليه، يا نرخ هاي زوال و غيره فراهم آورد. در اين مقاله تاثير عدم قطعيت ضريب زوال اکسيژن خواهي بيوشيميايي کربني بر غلظت اکسيژن محلول در رودخانه زرجوب گيلان با استفاده از مدل QUAL2E بررسي مي شود. نمونه برداري پارامترهاي کيفيت آب و، دبي، عمق و سطح مقطع ايستگاه ها در سال 1384 در ماههاي مرداد، شهريور براي کاليبراسيون و مهر براي صحت سنجي مدل در شش ايستگاه انجام شد. داده هاي هواشناسي از نزديکترين ايستگاه هواشناسي در رشت دريافت شدند. اثر جلبك، اکسيژن خواهي رسوب و اكسيژن خواهي نيتروژني به صورت بخشي از ساير ضرايب مربوط به اکسيژن محلول در نظر گرفته شدند و ضرايب زوال و هواگيري با كاليبراسيون مدل به دست آمدند. تحليل حساسيت به روش تک عاملي انجام شد. ميزان حساسيت اين ضريب به متغير كيفي اکسيژن محلول در پايين دست در ماه شهريور به صورت خطي برابر با 6/0- و در ماه مرداد در ايستگاه پنجم تا زماني که مقدار اکسيژن محلول به صفر برسد 6- به دست آمد. دليل زياد بودن حساسيت آن کم شدن ناگهاني مقدار اکسيژن محلول از ايستگاه چهارم به پنجم و پايين بودن آن در اين ايستگاه مي باشد. اين موضوع مبين آن است که صرف وقت و هزينه بيشتر براي اندازه گيري، يا تخمين دقيق تر ضريب زوال لازم است.

 نسخه قابل چاپ