بانک مقالات علوم محیطی

يکي از اساسي ترين اقدامات به دنبال برنامه ريزي هاي حفاظتي در مناطق حفاظت شده، شناخت منابع زيستي پايه مانند فلور و پوشش گياهي است. اين اقدامات در مناطق خشک به دليل حساسيت زيستگاهي از اهميت ويژه اي برخوردار است. بخش اعظم كشور ايران داراي اقليم خشک، نيمه خشک و يا فوق العاده خشک است و مناطق ساحلي خليج فارس در اين ميان از اهميت چشمگيري برخوردارند. مند به عنوان منطقه حفاظت شده با مساحت 53000 هکتار درجنوب شرقي استان بوشهر واقع شده است. مند نماد بارزي از شوره زارهاي نوار ساحلي حاشيه خليج فارس است که به عنوان موزه زيستي طبيعي مبين طيف متنوعي از رويشگاهها و گونه هاي شورروي بوده و از اهميت اکولوژيکي بسيار بالايي برخوردار است. دراين منطقه تعداد 142 گونه گياهي از 114 جنس متعلق به 46 خانواده گياهي مي رويد. خانواده هاي Poaceae،Asteraceae  و Chenopodiaceae به ترتيب با 23، 17 و 14 گونه بيشترين تعداد گونه هاي گياهي منطقه را به خود اختصاص داده اند. از نظر شکل زيستي تروفيت ها (يکساله ها) بالاترين درصد شکل زيستي گياهان را در بر مي گيرند که به دنبال آن فانروفيت ها و کاموفيت ها بالاترين درصد را نشان مي دهند و از نظر کورولوژيکي، 24.4 درصد گياهان، پراکنش تک ناحيه اي دارند که در ميان آنها گونه هاي صحرا- سندي از بالاترين درصد برخورداراند. درصد باقيمانده مربوط به گياهاني با پراکنش در بيش از يک ناحيه رويشي هستند که از بين آنها گونه هاي ايرانو – توراني و صحرا سندي از بالاترين درصد برخورداراست. رويشگاههاي منطقه شامل ساحلي، مانگرو، حاشيه رودخانه، تالابي، تپه هاي ماسه اي، زمين هاي مرطوب داخلي، جزيره اي و زمين هاي رها شده اند. جزاير تهمادون، ام الگرم و نخيلو نمادي از رويشگاههاي جزيره اي منطقه اند که از نظر اکوسيستمي و حفاظتي حائز اهميت بالايي هستند.

 نسخه قابل چاپ