بانک مقالات علوم محیطی

تالاب هاي استان هاي شمالي کشور همه ساله در فصل زمستان، پذيراي تعداد زيادي پرنده آبزي مهاجر هستند، بنابراين محل هاي مهمي براي زمستان گذراني گونه هاي متعددي از اين جانوران محسوب مي شوند. به طور کلي با توجه به اهميت ها و ارزش هاي ويژه بوم شناختي پرندگان آبزي در مناطق تالابي، از نتيجه مطالعات مربوط به جمعيت هاي گونه هاي مختلف پرندگان و تغييرات آنها مي توان براي مديريت چنين منطقه هايي بهره جست. در اين بررسي 38 منطقه تالابي شامل خط ساحلي درياي خزر در هر 3 استان، 17 منطقه در گيلان، 7 منطقه در مازندران و 13 منطقه در گلستان مورد مطالعه قرار گرفته است. داده هاي مورد استفاده شامل آمار خام سرشماري هاي نيمه زمستانه مناطق تالابي مربوط به 5 ساله 78 تا 82 بوده است. طبق اين داده ها، تالاب هاي 3 استان مورد اشاره، به طور متوسط در نيمه زمستان هر سال، پذيراي حدود 1507000 قطعه پرنده آبزي و کنارآبزي متعلق به 115 گونه بوده اند. بر اين اساس، گروه غازها، قوها و اردک ها (با ميانگين 787000 قطعه) حدود 52 درصد کل جمعيت پرندگان شمارش شده را به خود اختصاص داده اند. گونه چنگر (با ميانگين 479835 قطعه) 3 استان در مجموع بيشترين فراواني را داشته است. بيشترين ميانگين تعداد پرندگان و نيز تعداد گونه ها در 5 سال مورد مطالعه، متعلق به استان مازندران (868549 قطعه در 96 گونه) بوده است. در سال 1382، با اينکه استان مازندران از جمعيت پرندگان آبزي و کنارآبزي بيشتري برخوردار بوده است، اما نسبت به 2 استان ديگر تنوع گونه اي کمتري داشته است. در اين سال بيشترين تعداد گونه را استان گيلان و بيشترين تنوع گونه اي را طبق شاخص هاي مورد بررسي، استان گلستان داشته است. با توجه به معيارهاي ويژه پرندگان که براي طبقه بندي ارزشي تالاب ها تعيين شده است، تالاب گميشان و مجموعه تالابي انزلي بيشترين ارزش اکولوژيک (23 امتياز) را کسب کرده اند.

 نسخه قابل چاپ