بانک مقالات علوم محیطی

هم اكنون تقريبا بيش از نيمي از مردم جهان در شهرها بسر مي‌برند، پيش بيني ها نشان مي دهد که با نرخ رشد فعلي، جمعيت کشور در سال 1400 به 130 ميليون نفر خواهد رسيد که حداقل به 2 برابر مساحت كنوني براي گسترش شهرها نياز است. شهر سقز يکي از شهرهاي شمالي استان کردستان نيز از اين قاعده مستثني نيست، ميزان رشد جمعيت و توسعه فيزيكي اين شهر در جهت افقي و نيز گسترش مداوم ساخت و سازهاي شهري سبب از بين رفتن مزارع كشاورزي و باغات اطراف شهر شده است. در اين مقاله ويژگي هاي جمعيتي،روند توسعه فيزيکي شهر و برخي از شاخص هاي مسکن مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته و نيز مقايسه اي بين ميزان زمين مورد نياز جمعيت شهري با سرانه استاندارد در شهرسازي و سرانه معمول در تيپ هاي اقليمي انجام مي پذيرد، در مرحله بعد با دخالت دادن متغيرهاي موثر در توسعه فيزيکي شهر، جهات بهينه توسعه آتي شهر تعيين شود، براي انجام اين تحقيق از توابع تحليلي نظير همپوشاني، اشتراك دو مجموعه، ادغام و برش در سيستم اطلاعات جغرافيايي استفاده به عمل آمده است.نتايج تحقيق نشان مي دهد که روند توسعه شهر در گذشته بدون توجه به استاندارد هاي شهرسازي و ملاحظات زيست محيطي به طور عمده در بخش هاي شمالي و غربي شهر انجام پذيرفته است که اين بخش ها منطبق بر شيب هاي زياد و در حريم گسل هاي منطقه است، بخش هايي از شهر نيز در گذشته در حريم شبکه هاي ارتباطي و شبکه آب هاي سطحي توسعه يافته است. در اين تحقيق، توسعه آتي شهر در اراضي سمت شرقي و جنوبي پيشنهاد شده، اين اراضي که در جدول جمع وزني شاخص ها از بيشترين امتياز برخوردارند داراي مساحتي حدود 2000 هكتار است.

 نسخه قابل چاپ