بانک مقالات علوم محیطی

يونجه و ذرت از گياهان مهم علوفه اي اطراف شهر ري هستند. در سال 1384 طي مطالعه اي گياهان مذکور با آب چاه و فاضلاب مورد آبياري قرار گرفته و سپس مقدار تجمع فلزات سنگين (روي، منگنز، آهن، کادميم، نيکل، سرب، کروم) در آنها با مقادير معمول و مجاز مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج به دست آمده به تفکيک اندام هاي مختلف گياه يونجه و ذرت به اين شرح است: مقدار تجمع در بوته ذرت آبياري شده با فاضلاب 1.5 برابر بوته ذرت آبياري شده با آب چاه است. جز منگنز و روي تجمع ساير عناصر در بوته ذرت بيش از حد مجاز است. در بلال و دانه ذرت مقادير نيکل، کروم، سرب، روي کمتر از حد مجاز و منگنز و کادميم بيشتر از حد مجاز درون گياه است. در بوته ذرت آبياري شده توسط فاضلاب تجمع کادميم در اندام هوايي در صالح آباد، ده خير و در دانه ذرت و بلال هر سه منطقه، تجمع سرب در اندام هوايي در منطقه طالب آباد و صالح آباد و در ريشه در ده خير و صالح آباد و تجمع آهن در ريشه هر سه منطقه بالاتر از حد تعليف دام است. مقادير انتقال فلزات سنگين به اندام هوايي بوته ذرت در هر سه منطقه بسيار بالاتر از حد مجاز است و سرب بالاترين اختلاف با مقدار مجاز انتقال را در بين فلزات اندازه گيري شده در سه منطقه داراست. در گياه يونجه تجمع فلزات سنگين در چين اول بيشتر از چين دوم و مقدار تجمع فلزات سنگين (به استثنا نيکل، کروم، سرب در طالب آباد و سرب و روي در ده خير) در برداشت اول گياه يونجه آبياري شده با فاضلاب چند برابر مقادير تجمع يافته با آب چاه بود. در آبياري با فاضلاب در چين اول يونجه مقدار تجمع يافته آهن در صالح آباد و ده خير، کادميم در ده خير، کروم و سرب در هر سه منطقه بيش از مقادير طبيعي و مجاز رشد گياه است و بديهي است به گياه يونجه خسارت وارد مي کند. مقدار تجمع فلزات سنگين در چين دوم يونجه کاهش يافت ليکن مقدار تجمع يافته کادميم و سرب در ده خير و کروم در هر سه منطقه همچنان بالاتر از مقادير طبيعي و مجاز رشد گياه مشاهده شد. در چين اول يونجه آبياري شده با فاضلاب مقدار کادميم در هر سه منطقه بيش از حد مجاز تعليف دام است. در بررسي مقادير ضرايب انتقال فلزات سنگين از خاک به اندام هوايي، سرب کمترين مقدار انتقال را نشان داد. در چين دوم کاهش مقدار انتقال فلزات سنگين به ويژه در مورد کادميم، آهن و کروم مشاهده شد. 

 نسخه قابل چاپ