بانک مقالات علوم محیطی

خسارت هايي که دارواش هاي پاکوتاه به جنگل هاي سوزني برگ و صنعتي جهان وارد آورده اند، محققان سراسر دنيا را بر آن داشته تا روش هايي براي ارزيابي شدت آلودگي و به تصوير کشيدن پراکنش مکاني و فضايي دارواش ها جهت مديريت جنگل، حفظ حيات وحش و تنوع زيستي و افزايش دقت مطالعات دارواش ايجاد کنند. دو روش بررسي شدت آلودگي DMR و  BVRکه از متداول ترين روش هاي مطالعه ابتلا به دارواش در جهان است و نسبت به ساير روش ها آسان تر، کاراتر، معتبرتر و کم هزينه ترست، در اين مقاله آورده شده است. جهت انجام مطالعه ابتلا به دارواش در پارک جنگلي نور و مقايسه دو روش نام برده، تعداد 30 پلات انتخابي 10 آري در مناطق آلوده پياده شد. از آنجا که %94 گونه هاي آلوده در داخل پلاتها از گونه انجيلي بوده است، بنابراين تنها گونه انجيلي مورد ارزيابي قرار گرفت. از 329 انجيلي آلوده در کل پلاتها، 243 درخت به طور تصادفي مورد تجزيه تحليل و مقايسه قرار گرفتند. نتايج نشان داد که %67 درختان، با اين دو روش رتبه يکساني گرفتند و %31 آنها، DMR بيشتري داشتند. در کل نحوه اجراي روش DMR و دقت ارزيابي آن نسبت به BVR بهتر به نظر مي رسيد. بنابراين در توده هايي با درصد آلودگي فراوان، به لحاظ تعيين فشار دارواش بر اکوسيستم جنگل، ساختار توده، ميزان توليد و رويش جنگل و حتي اثر بر زادآوري پايه هاي آلوده مي توان از روش DMR در مطالعات استفاده كرد. همچنين بررسي آلودگي در بين سه بخش تاج نشان داد که شدت آلودگي در بخش فوقاني تاج، به ترتيب بيشتر از بخش هاي مياني و تحتاني بوده است که علت آن وابستگي انتشار بذر دارواش به مکان هاي نشستن و گشت و گذار پرندگان تغذيه کننده از ميوه هاي دارواش است.

 نسخه قابل چاپ