بانک مقالات علوم محیطی

در اين مطالعه رابطه ميان تنوع زيست محيطي و رشد اقتصادي با استفاده از شاخص هاي تنوع گونه ها و درآمد سرانه به عنوان نماينده تنوع زيست محيطي و رشد اقتصادي بررسي شد. همچنين آثار ارزش افزوده بخش كشاورزي به صورت درصدي از توليد ناخالص داخلي، شاخص آزادي تجارت، نرخ مبادله، جمعيت، درصد اراضي تخصيص يافته به بخش كشاورزي، اراضي محافظت شده و متغير اقليم بر تنوع زيست محيطي مطالعه شد. داده هاي مقطع عرضي متغيرهاي فوق براي 121 كشور در سال 2002 از سايت بانك جهاني و فائو به دست آمد. نتايج نشان داد كه متغيرهاي اقتصادي نظير رشد اقتصادي، ارزش افزوده بخش كشاورزي، شاخص آزادي تجارت و نرخ مبادله داراي اثر منفي معني دار بر تنوع زيست محيطي هستند. علامت مورد انتظار جمعيت به دست نيامد اما اراضي محافظت شده، اثر مثبت و معني داري بر تنوع زيست محيطي دارد. در نهايت اين كه منحني زيست محيطي كوزنتس (EKC) براي كشورهاي توسعه يافته مشاهده شد، اما براي كشورهاي در حال توسعه مشاهده نشد. از آنجا كه EKC ناظر بر اين مفهوم است كه آثار منفي محيط زيستي در رابطه با رشد اقتصادي به يك سطح حداكثر مي رسد و پس از آن شروع به كاهش مي كند، بنابراين وجود چنين رابطه اي براي كشورهاي توسعه يافته، اين ديدگاه را حمايت مي كند كه كشورهاي مذكور با رشد اقتصادي، محيط زيست بهتر و پاك تري را تجربه خواهند كرد. اما به دليل فقدان EKC در كشورهاي در حال توسعه، به منظور بهبود تنوع زيستي، مي بايد سياست هاي محيط زيستي به كار گرفته شود و به ايجاد و توسعه نهادها و سياست هاي كلان مناسب كه امكان لحاظ كردن ارزش هاي محيط زيستي را در فرايند تصميم سازي ممكن مي سازد، نياز است.