بانک مقالات علوم محیطی

‌

نيکل از فلزات سنگيني است که به صورت گسترده اي در آلياژها، پيگمان ها، صنايع آبکاري و صنايع توليد باتري استفاده مي شود. روش هاي معمولي براي حذف فلزات سنگين از چنين پساب هايي؛ رسوب دهي شيميايي به صورت هيدروكسيد، يا سولفيد و تعويض يوني است كه اين روش ها علاوه بر هزينه بالا كه باعث خودداري صاحبان صنايع از كاربرد چنين روش هايي مي شود، مشكل توليد لجن حاصل از رسوبات شيميايي را نيز به دنبال دارند. استفاده از جاذب هاي بيولوژيك در حذف آلاينده هاي خطرناكي مانند فلزات سنگين به علت كاهش معضل لجن، صرفه اقتصادي، كارايي بالا و سازگاري با محيط زيست بسيار مورد توجه واقع شده است. در اين تحقيق جذب فلز نيكل توسط بايوساليد حاصل از تصفيه فاضلاب شهري در رآكتور ناپيوسته مورد مطالعه قرار گرفت. پيش تصفيه بايوساليد شامل خشك سازي، خردسازي و دانه بندي بين مش 50 تا 120 بوده است. سينتيك جذب نيكل از مدل درجه دوم كاذب پيروي كرده و زمان تعادل جذب آن را مي توان معادل دو ساعت در نظر گرفت. ميزان اختلاط بهينه در سيستم جذب 150 الي 250 دور بر دقيقه به دست آمد. افزايش pH موجب افزايش جذب شده و افزايش جذب چشمگيري در بازه سه الي چهار مشاهده شد؛ همچنين پايين آوردن pH موجب کاهش جذب شده و مي توان pH واجذبي را زير دو عنوان کرد. حذف فلز صورت نگرفته که مي توان به عنوان نتايج مدل سازي جذب، پيروي مطلوب جذب نيكل از مدل لانگموير را نشان داده و حداكثر ظرفيت جذب نيكل (q_max) توسط بايوساليد 0.195 ميلي مول بر گرم بايوساليد خشك (11.442 ميلي گرم بر گرم) برآورد شده و ثابت لانگموير 0.238 ,(K_d) ميلي مول برليتر (13.96 ميلي گرم بر ليتر) به دست آمد.