بانک مقالات علوم محیطی

فاضلاب شهري به طور معمول حدودا 400 ميلي گرم در ليتر مواد آلي دارد .بعد از آنکه فاضلاب وارد سيستم تصفيه مي شود، غلظت مواد آلي آن تا 20 ميلي گرم کاهش مي يابد و اين مقدار کمتر از آن است که بتواند اثر محسوسي روي مقاومت بتن بگذارد. جهت امکان سنجي استفاده از فاضلاب شهري بعد از تصفيه (به عنوان آب اختلاط بتن) بلوک هاي مکعبي بتن با ابعاد 15×15×15 سانتيمتر با پساب خروجي از واحد هاي اوليه،ثانويه و تکميلي، تهيه شده و مقاومت فشاري 7 و 28 روزه آنها با مقاومت فشاري بتن تهيه شده از آب آشاميدني مقايسه مي شود. مطابق استانداردهاي آمريکا(ACI)  و انگلستان(B.S)  در صورتي که کاهش مقاومت بتن تهيه شده از پساب کمتر از 10 درصد مقاومت بتن تهيه شده از آب آشاميدني باشد، پساب مورد استفاده براي اختلاط بتن قابل قبول است. به منظور بررسي تاثير ناخالصي هاي آب نگهداري ، روي گيرش و کسب مقاومت بتن، تعدادي از بلوک هاي بتني به مدت 7 و 28 روز در پسابي نگهداري شده اند که به عنوان آب اختلاط مورد استفاده قرار گرفته است. پساب خروجي جهت سنجش کيفيت در آزمايشگاه تحت آناليز قرار گرفته و ناخالصي هاي آن با استاندارد هاي موجود در آيين نامه هاي آمريکا، انگلستان مقايسه شده اند. در تمام آزمايش ها طرح اختلاط بتن يکسان است و تنها کيفيت آب اختلاط متغير است. نتايج حاکي از آن است که در صورتي که تصفيه ثانويه بر روي فاضلاب شهري انجام شود و مواد آلي به حد مطلوب در آب اختلاط برسد کاهش مقاومت آن نسبت به مقاومت بتن تهيه شده از آب آشاميدني کمتر از 10 درصد خواهد بود و روي مقاومت 7 روزه بتن تاثير محسوس تري نسبت به مقاومت 28 روزه بتن مي گذارد. بنابراين با توجه به اختلاف نامحسوس مقاومت فشاري بتن 28 روزه با بتن تهيه شده از آب آشاميدني نمي توان انتظار داشت که مقاومت هاي طولاني مدت بتن (3 ماه،6 ماه و يک سال) نيز اختلاف محسوسي با مقاومت بتن استاندارد داشته باشند.

 نسخه قابل چاپ