بانک مقالات علوم محیطی

بر اساس آمارهاي منتشر شده از طرف سازمان جنگل ها و مراتع كشور سالانه صدها مورد آتش سوزي در مناطق مختلف ايران رخ مي دهد. با توجه به از بين رفتن مراتع و جنگل ها در قسمت هاي مختلف ايران، به خصوص در سلسله جبال زاگرس و البرز، پيش بيني تمهيدات لازم به منظور مقابله با آن ضروري به نظر مي رسد. دلايل متعددي براي وقوع آتش سوزي وجود دارد كه صرف نظر از اين دلايل، تاثيرات زيست محيطي و تخريب منابع طبيعي و از بين رفتن پوشش گياهي موجود، داراي اهميت زياد است. با توجه به اين كه آتش سوزي ها تقريبا در اكثر عرصه هاي گياهي كشور مي تواند واقع شود، نظارت كامل و مداوم بر روند پيشروي آنها با مطالعات ميداني و در مقياس هاي محلي براحتي امكان پذير نيست. استفاده از فناوري سنجش از دور و مدل سازي با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)، راهكاري مناسب و اساسي براي نظارت، پيشگيري و مقابله با اين مشكل ملي است. در اين مطالعه از توزيع مكاني آتش سوزي هاي اتفاق افتاده طي هشت سال گذشته در ايران كه با استفاده از تصاوير ماهواره اي MODIS ثبت شده اند، استفاده شد و با كمك تصاوير شاخص پوشش گياهي نرمال شده  (NDVI)و با در نظر گرفتن تكرار آتش سوزي ها، آتش هاي دايمي از آتش هاي اتفاقي تفكيك شدند. سپس با استفاده از روش آماري چگالي و خود همبستگي مكاني در محيطGIS  نسبت به تحليل فضايي و استخراج نقاط پر خطر و مستعد براي آتش سوزي اقدام شد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه آتش سوزي هايي كه طي سالهاي اخير در كشور اتفاق افتاده، ارتباط زيادي با وضعيت و ميزان پوشش گياهي موجود داشته است، به طوري كه ضريب همبستگي آن با ميانگين شاخص پوشش گياهي نرمال شده كشور به 0.9 مي رسد.

 نسخه قابل چاپ