بانک مقالات علوم محیطی

تالاب انزلي در حاشيه جنوب غربي درياي خزر با ويژگي هاي منحصر به فرد خود در سال 1354 در فهرست كنوانسيون رامسر قرار گرفت. در حال حاضر اين تالاب دچار مشكلات متعددي است كه فراغني شدن از پيامدهاي بارز آن است. ورودي هاي تالاب انزلي در روند يوتريفيكاسيون آن موثر بوده و بخش هاي شرقي و مركزي را بيشتر تحت اثر خود قرار مي دهند. بررسي حاضر طي سالهاي 1371 تا 1381 در ايستگاههاي موجود در پيكره تالاب انجام گرفت. درجه يوتريفيكاسيون با استفاده از مدل هاي مختلف تعيين سطح تروفي سنجش شد و مقادير كلروفيلa، نيتروژن كل و فسفات كل به عنوان مشخصه هاي مورد نياز در مدل ها بر اساس روش هاي استاندارد اندازه گيري شدند. نتايج بررسي ها نشان داد كه مقدار كلروفيل a در اكثر نقاط بالاتر از 25 ميكرو گرم در ليتر، مقادير نيتروژن بيشتر بين 0.5 تا 1.5 ميلي گرم در ليتر و فسفر كل بين 0.05 تا 0.17 ميلي گرم در ليتر بوده است. بر اساس آستانه وضعيت هاي مختلف تروفي مشخصه هاي مذكور 87 تا 100 درصد تالاب انزلي يوتروف شده در حالي كه اين رقم در سالهاي اوليه حدود 46 تا 90 درصد بوده است. بر اساس مدل يوتروفي فسفات به ازت، سير صعودي يوتريفيكاسيون طي سالهاي مورد بررسي مشاهده شده. اما بخش هاي عمده تالاب در مرحله نهايي مزوتروف قرار دارد. ميانگين مقدار اين نمايه در سالهاي انتهايي بررسي حدود 46 محاسبه شده كه با توجه به ساير خصوصيات زيستي تالاب انزلي و در مقايسه با برخي درياچه هاي اليگو مزوتروف رقم پاييني محسوب مي شود. بر اساس اين نمايه كمتر از 5.2 درصد گستره تالاب يوتروف به شمار مي رود. تالاب انزلي گنجايش جذب و هضم مواد مغذي وارده بر خود را ندارد و متوقف كردن روند رو به رشد آن بايد در برنامه هاي احياي تالاب قرار گيرد. بهره گيري از نتايج مطالعات گذشته و بازبيني برخي از توصيه ها كمك موثري در كنترل فراغني شدن تالاب انزلي خواهد كرد.

 نسخه قابل چاپ