بانک مقالات علوم محیطی

دشت هاي بازرگان و پلدشت در شمال غرب ايران و شمال استان آذربايجان غربي قرار دارند. مهم ترين منابع آب موجود در دشت هاي بازرگان و پلدشت را آب زيرزميني تشكيل مي دهد. در اين تحقيق با توجه به ويژگي هاي هيدرولوژي و هيدروژئولوژي منطقه مورد مطالعه، آسيب پذيري آبخوان در برابر عوامل آلاينده پهنه بندي شده است. براي اين منظور از مدل دراستيك و سيستم اطلاعات جغرافيايي براي پردازش و تجزيه و تحليل كيفي آبخوان استفاده شده است. در مدل دراستيك از مشخصه هاي موثر در ارزيابي آسيب پذيري سفره آب زيرزميني شامل عمق سطح ايستابي، تغذيه، جنس سفره، نوع خاك، شيب توپوگرافي، مواد تشكيل دهنده منطقه غيراشباع و هدايت هيدروليكي استفاده مي شود كه به صورت هفت لايه در نرم افزار Arc View تهيه شدند و با وزن دهي و رتبه بندي و تلفيق هفت لايه فوق، نقشه نهايي آسيب پذيري آبخوان نسبت به آلودگي، با تقسيم بندي به سه محدوده آسيب پذيري كم، متوسط و زياد تهيه و شاخص دراستيك براي كل منطقه بين 71 تا 175 برآورد شد. براي صحت سنجي نقشه نهايي آسيب پذيري از يون فلوئوريد استفاده شد. با انطباق غلظت فلوئوريد بر روي نقشه نهايي دراستيك مشخص شد كه كليه نقاطي كه داراي فلوئوريد بالا هستند، در محدوده با نيروي آلودگي زياد قرار گرفته اند كه اين مي تواند دقت و صحت مدل را مورد تاييد قرار دهد. از نظر وسعت مي توان گفت كه حدود 3 درصد از منطقه مورد مطالعه در محدوده آسيب پذيري كم، 37 درصد متوسط و 60 درصد در محدوده آسيب پذيري زياد قرار مي گيرد كه قسمت هاي وسيعي از شرق، غرب و بخشي از مركز را شامل مي شود. با توجه به حجم زياد منابع آب زيرزميني در منطقه مورد مطالعه و استفاده از آن در شرب، كشاورزي و پرورش آبزيان، حفاظت اين مناطق به منظور جلوگيري از آلودگي و مديريت بهينه منابع آب ضروري است.

 نسخه قابل چاپ