بانک مقالات علوم محیطی

امروزه ارزيابي ريسک محيط زيستي به عنوان ابزاري کارآمد در مطالعات مديريت ريسک محيط زيستي پروژه هايي که از نيروي تخريب بالايي برخوردارند، مطرح است. احداث خطوط لوله انتقال گاز غالبا بهترين گزينه انتقال اين مواد همراه با توجيه فني و اقتصادي است ليکن با توجه به ريسک  پذيري بالا مي توانند آثار چشمگيري بر محيط زيست برجاي گذارد، بنابراين نيازمند مطالعات مستمر است. در اين تحقيق به منظور ارزيابي ريسک محيط زيستي خطوط انتقال گاز، تلفيقي از روش سامانه شاخص گذاري و فرآيند تحليل سلسله مراتبي(AHP)  پيشنهاد شد. سامانه شاخص گذاري روشي جامع و کاربردي است که بر اساس تعيين شاخص اثر و امتياز دهي بنيان گذاري شده است. با ياري از اين روش مي توان انواع ريسک هاي محيط زيستي موجود در خطوط لوله را بر اساس شاخص ها و معيارهاي تعيين شده طبقه بندي کمي و اولويت بندي کرد. در روش مذکور شاخص مخاطرات، معرف احتمال وقوع خطر و شاخص آثار، مبين شدت اثر است. نمره نهايي ريسک محيط زيستي در اين روش از حاصل ضرب امتيازنهايي احتمال وقوع در شدت اثر حاصل مي شود. نظر به اين که ميزان تاثير گذاري تمام شاخص ها در سطح نهايي ريسک يکسان نيست، از فرآيند (AHP) نيز براي وزن دهي به شاخص ها استفاده شد. به منظور آزمون نتايج اين پژوهش، ارزيابي ريسک محيط زيستي خط لوله انتقال گاز 24 اينچ"تسوج - سلماس" به طول تقريبي 42 کيلومتر به مثابه مطالعه موردي به انجام رسيد. با بهره گيري از توانايي  هاي سامانه اطلاعات جغرافيايي، ريسک هاي شناسايي شده در طول مسير خط لوله پهنه بندي شد. مهم ترين عوامل مولّد ريسک شناسايي شده در اين پروژه به ريسک هاي ناشي از پتانسيل تخريب عوامل ثالث و پتانسيل هاي طبيعي (جابه جايي خاک) مربوط مي شود.

 نسخه قابل چاپ