بانک مقالات علوم محیطی

گردشگري شهري داراي نيروي بالا در جذب گردشگران و به تبع آن جذب منافع مالي و فرصت هاي شغلي است. بسياري از شهرهاي ايران از جمله تهران، به دليل بهرمندي از شرايط اقليمي متنوع، نيروي بالايي را در جذب گردشگري شهري داراند که متاسفانه هنوز جايگاه مناسب خود را در اين مقوله نيافته اند. دلايل مختلفي براي اين نقصان وجود دارد که در اين ميان يکي از مهم ترين و موثرترين دلايل، عدم شناخت از ويژگي هاي گردشگران علاقه مند به طبيعت و الگوي فراغت آنهاست. اين مقاله با بررسي تعداد بالايي از گردشگران، به تعيين ويژگي هاي آنها و همچنين الگوي فراغت آنها پرداخته تا مبناي مناسبي را براي تصميم گيري و برنامه ريزي گردشگري شهري فراهم آورد. جامعه آماري اين تحقيق شامل تمامي گردشگران در سه حوزه پارك هاي شهري، پارك هاي جنگلي و رود دره هاي شهر تهران است كه از ميان آنها، به نسبت حجم گردشگران در هر يك از حوزه ها، تعداد 3000 گردشگر به صورت كاملا تصادفي انتخاب و در مراحل تحقيق از آراي ايشان در قالب پرسشنامه استفاده در نهايت از ميان 3000 پرسشنامه تعداد 2679 فرم، ارزش بررسي داشته که از آنها استفاده شده است. نتايج در سه بخش ويژگي هاي فردي و حرفه اي، وضعيت زماني و مکاني گردشگري و الگوي فراغت در گردشگري مورد تجزيه تحليل قرارگرفته است. از نظر گروه بندهاي سني، جنسي، فاصله مکان زندگي تا مکان مورد استفاده، دوره زماني و مدت بهره جويي تفاوت آشكاري ميان متقاضيان استفاده از رود دره ها با پارك هاي شهري و جنگلي وجود دارد كه لزوم برنامه ريزي متفاوتي را نسبت به ساير فضاهاي گردشگري طلب مي كند. بنابراين مقاله با توجه به نتايج به دست آمده، پيشنهادهايي در راستاي برنامه ريزي و مديريت بهينه گردشگري شهري ارايه مي شود.

 نسخه قابل چاپ