بانک مقالات علوم محیطی

روشهاي دفن در خاکچال و سوزانش (با وجود مخاطرات محيط زيستي مانند نشر گازهاي سمي شامل ديوکسين، آلودگي منابع آبهاي سطحي و زيرزميني و نشر گازهاي گلخانه اي) به عنوان دو روش رايج براي دفع پسماندها در بسياري از کشورها مورد استفاده قرار مي گيرند. در اين تحقيق، توانايي تبديل زيستي پسماندهاي آلي به مواد باارزش در بسترهاي مختلف و در طي فرايند پوسش کرمي به عنوان روشي موثر و مقرون به صرفه مورد بررسي قرار گرفته است. به همين منظور پسماندهاي آلي به دست آمده از ميدان ميوه و تره بار جلال آل احمد شهر تهران در فصل تابستان 1388 به عنوان خوراک (ماده اوليه) براي گونه کرم «آيزينا فئوتيدا» و سه بستر مختلف شامل مخلوط خاک باغچه و کود گاوي، برگ هاي پوسيده جمع آوري شده از محوطه و خرده کاغذهاي ايجاد شده با دستگاه کاغذ خردکن دانشکده مهندسي شيمي و نفت (دانشگاه صنعتي شريف) بررسي شد. آناليز کرم پوسال حاصل نشان داد که ميزان کربن آلي پس از گذشت 75 روز از فعاليت کرم ها، در حدود 50 درصد کاهش (تبديل به دي اکسيدکربن) و ميزان نيتروژن نيز به دليل تثبيت نيتروژن هوا، از 100 تا 500 درصد (بسته به نوع بستر) افزايش يافته بود. پتاسيم و فسفر نيز به دليل انتقال به حالت قابل دسترس، چندين برابر خوراک اوليه افزايش پيدا کرده بودند. بيشترين کاهش نسبت کربن به نيتروژن در بستر کاغذي و بيشترين افزايش فسفر و پتاسيم به ترتيب در بسترهاي شماره دو و سه مشاهده شد. نتايج تحقيق نشان مي دهند که روش پوسش کرمي مي تواند به عنوان روش کارا و همسو با محيط زيست براي مديريت ضايعات ميادين ميوه و تره بار استفاده شود.

 نسخه قابل چاپ