بانک مقالات علوم محیطی

در اين تحقيق از دو روش مک هارگ منطبق بر مدل اکولوژيکي مخدوم و روش شبکه ها به منظور ارزيابي توان اکولوژيک در راستاي بررسي کاربري طبيعت گردي محدوده اي از رودخانه دز (در بازه سد تنظيمي دزفول تا بندقير) در استان خوزستان استفاده شد. با توجه به کارايي موثر در امر تجزيه و تحليل و مديريت داده ها از سيستم اطلاعات جغرافيايي به عنوان ابزاري مناسب براي ارزيابي توان اکولوژيک استفاده شد. در قالب اين فرايند، در روش مخدوم براي تعيين واحدهاي زيست محيطي، ابتدا منابع اکولوژيکي محدوده مورد مطالعه شناسايي شد، سپس با تلفيق و روي هم گذاري لايه هاي اطلاعاتي و تجزيه و تحليل آنها در سامانه مذکور، ارزيابي توان بر مبناي طبيعت گردي صورت پذيرفت و مناطق مستعد به صورت متمرکز و گسترده مشخص شد. نتايج نشان داد منطقه براي تفرج به صورت متمرکز توان بالايي نداشته و در واقع از مجموع کل مساحت منطقه که حدود 78459 هکتار است و شامل 1211 واحد، يا يگان زيست محيطي است، فقط 15.44 درصد داراي توان طبقه 2 مناسب و حدود 84.57 درصد فاقد توان مناسب براي جهانگرد متمرکز است. در اين محدوده سنگ بستر و خاک از عوامل محدودکننده تفرج متمرکزند، همچنين حدود 26.28 درصد از منطقه داراي توان طبقه 1 گسترده و مابقي آن، يعني 73.72 درصد نامناسب براي جهانگرد گسترده است. در روش شبکه ابتدا منطقه مطالعاتي به 21 شبکه تقسيم و سپس منابع اکولوژيکي مرتبط شناسايي و بر اساس مشخصه هاي متعددي نمره دهي شدند. به اين صورت که منطقه از لحاظ کاربري طبيعت گردي فاقد توان عالي و فقط داراي توان متوسط و ضعيف است. در اين محدوده عدم اختلاف ارتفاع، عامل محدود کننده است.

 نسخه قابل چاپ