بانک مقالات علوم محیطی

در اين تحقيق عوامل موثر در شوري منابع آب دشت مند در استان بوشهر مورد مطالعه قرار گرفته است. در اين دشت هدايت الکتريکي چاههاي بهره برداري بين 1727 تا بيشتر از 6000 ميکرومهوس بر سانتيمتر در تغيير است. بهره برداري از اين آبخوان در دو زون مجزا از هم باعث برقراري بيلان منفي شده است. عوامل گوناگوني مانند، سازندهاي انحلال پذير در اطراف دشت، وجود گنبد نمکي، نفوذ آب شور دريا و برگشت آبهاي مصرفي از جمله عواملي هستند که مي توانند منجر به کاهش کيفيت آب در اين دشت شوند. با استفاده از نتايج آزمايش فيزيکي و شيميايي مربوط به 28 حلقه چاه بهره برداري، نقش هر کدام از اين عوامل در شوري منابع آب مورد تحليل قرار گرفته است. از روشهاي آماري چند متغيره در ارزيابي مشخصه هاي کيفي استفاده شده است. نتايج نشان داده است که رخساره هيدروشيميايي غالب (Ca,Mg-SO₄) و مشاهده شده در 84 درصد از نمونه هاست. تحليل خوشه اي، منابع آب را در 2 گروه مجزا قرار مي دهد که منطبق با زون هاي بهره برداري در آبخوان است. نتايج تحليل عاملي نشان مي دهد که 83.3 درصد از تغييرات کيفي آب با 3 عامل کنترل مي شود. عامل اول و مهم ترين عامل، انحلال کاني هاي سولفاته موجود در سازند هاي گروه فارس در اطراف دشت مند است. انحلال هاليت در گنبد نمکي موجود در شرق دشت و نفوذ آب دريا، به عنوان عامل دوم در نظر گرفته شده است. عامل سوم را ميتوان به انحلال گازکربنيک در آب نفوذي به آبخوان دانست که باعث تغيير در ميزان بيکربنات شده است. در زون بهره برداري شمال دشت عامل دوم تاثيرگذار نيست.

 نسخه قابل چاپ