پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی
شنبه 6 خرداد 1391 1:49 PM
| 12 : محيط شناسي پاييز 1390; 37(59):123-134. |
| ارزيابي زيست محيطي ساختمان ها از طريق HQE?؛ نمونه موردي: (آپارتمان سه طبقه مسکوني در منطقه پنج اصفهان) |
| قلعه نويي محمود* |
| * گروه شهرسازي، دانشکده معماري و شهرسازي، دانشگاه هنر اصفهان |
|
توسعه پايدار امروزه به يکي از مهمترين موضوعات جوامع معاصر تبديل شده و بيشتر برنامه ها در زمينه ها و رشته هاي گوناگون بايد براي همگرايي اهداف و رويکرد هاي خود با اصول آن تلاش كنند. اما تعيين ميزان پايداري همواره از بحث هاي چالش برانگيز بوده است. با توجه به نسبي بودن اين مفهوم، براي سنجش ميزان پايداري نياز به سنجه ها يا شاخص هايي است تا بتوان در اين زمينه قضاوت بهتري را بدست آورد. براي انجام ارزيابي نيز يکي از بهترين روش ها، تدوين مجموعه اي از سنجه ها، يا شاخص ها است که از طريق مقايسه آنها با يکديگر بتوان وضعيت فعلي يا آينده را مورد ارزيابي قرار داد. در مقاله حاضر، با انجام مرحله فوق بر روي يک نمونه آپارتمان مسکوني در اصفهان با روش HQE (کيفيت بالاي زيست محيطي) که تاكيد آن بر دستيابي به آستانه اي از کيفيات مورد نظر در يک ساختمان است، مجموعه اي از شاخص ها در دو دسته، شامل چهار گروه و چهارده هدف متفاوت تدوين و بررسي شدند. نتايج نشان داد که فقط در گروه اهداف مربوط به بهداشت، اين ساختمان بسختي امتياز ميانگيني بيش از متوسط به دست آورده و در سه گروه اهداف ديگر امتياز مطلوبي را به دست نمي آورد. اين گونه ارزشيابي در نهايت مي تواند در درجه اول آگاهي و حساسيت ما را نسبت به پروژه ها يا طرحهاي موجود بالا برده و در شناخت و سنجش وضعيت فعلي، کمک شاياني كند. همچنين اين سنجش وضعيت مي تواند در تصميم براي مداخله احتمالي بسيار موثر بوده و اولويت ها را براي آينده با توجه به اهداف و وضعيت فعلي مشخص سازد. |
| كليد واژه: توسعه پايدار، شاخص (سنجه)، ارزيابي، HQE? |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
