بانک مقالات علوم محیطی

بهبود زندگي انسان هدف غايي برنامه هاي توسعه است. پژوهش حاضر در راستاي نيل به اين هدف با استفاده از تکنيک هاي تحليل عاملي و خوشه اي به سطح بندي فضايي و تحليل ميزان توسعه يافتگي شهرستان هاي استان فارس مبادرت كرده است. روش تحقيق از نوع کمي و تحليلي بوده، جامعه آماري را شهرستان هاي فارس و شاخص هاي مورد بررسي 43 مورد بوده است. نتيجه حاصل از به کارگيري تحليل عاملي، تقليل شاخص هاي پژوهش به شش عامل نهايي است که 73.060 درصد واريانس را توضيح مي دهد. با توجه به شاخص ترکيبي به سطح بندي شهرستان هاي استان فارس در پنج گروه مبادرت شده است: سطح بسيار توسعه يافته: شهرستان شيراز؛ سطح توسعه يافته: شهرستان هاي خرمبيد، آباده و ارسنجان؛ سطح تا حدودي توسعه يافته: شهرستان هاي سپيدان، لامرد، ممسني، اقليد و بوانات؛ سطح کمتر توسعه يافته: شهرستان هاي خنج، لار، جهرم و استهبان؛ سطح محروم: شهرستان هاي نيريز، فيروزآباد، کازرون، مهر، داراب، پاسارگاد، فسا، مرودشت، قير وکارزين، فراشبند و زرين دشت. نتايج سطح بندي ها نشان مي دهد که وضعيت سنجي شاخص هاي مورد بررسي در شهرستان هاي فارس حکايت از نابرابري و عدم تعادل دارد. شهرستان شيراز به دليل داشتن مرکزيت سياسي در استان برتري خود را در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و غيره حفظ كرده است. درنهايت با توجه به سطح توسعه هر يک از شهرستان ها راهکارهايي براي برنامه ريزي شاخص هاي توسعه ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ