بانک مقالات علوم محیطی

سياست افزايش قيمت حامل ‌هاي انرژي از يک ‌سو به کاهش مصرف انرژي ‌هاي فسيلي منجر مي‌ شود و از سوي ديگر باعث افزايش هزينه ‌هاي توليد و مخارج مصرفي مي ‌شود كه توليدکنندگان را به بهبود فناوري توليد تشويق كرده، خانوارها را به اصلاح الگوي مصرف ترغيب مي ‌کند. اين تغييرات بر سطح انتشار آلاينده‌ ها تاثير مي ‌گذارد. هدف از اين تحقيق محاسبه ميزان تغيير در انتشار سالانه آلاينده‌ هاي زيست ‌محيطي، در اثر اصلاح قيمت‌ هاي انرژي در ايران است. در اين مطالعه يک مدل تعادل عمومي محاسبه‌ پذير طراحي شده است كه مشتمل بر 7 حامل انرژي (برق، گاز طبيعي، گاز مايع، بنزين، نفت سفيد، نفت کوره، گازوييل) و 7 آلاينده (CO, CO2, SO2, SO3, CH, SPM, NOx) است. مدل تحقيق بر اساس ماتريس داده‌ هاي خرد سال 1380 وزارت نيرو كاليبره شده است. در اين تحقيق، به منظور تحليل حساسيت انتشار آلاينده ‌ها نسبت به چگونگي تغييرات فناوري توليد، سعي شده است نحوه تغيير فناوري در قالب سناريوهاي مختلف كشش جانشيني بين حامل ‌هاي انرژي نيز شبيه ‌سازي شود. نتايج نشان مي ‌دهد در سناريوهاي مختلف اصلاح قيمت حامل ‌هاي انرژي، انتشار اغلب آلاينده‌ ها كاهش يافته است. ليكن در مورد CO و CH بنا به چگونگي تغيير فناوري توليد پس از افزايش قيمت، ممكن است انتشار اين دو آلاينده با كاهش يا افزايش مواجه شود. كاهش در سطح انتشار دي ‌اكسيدكربن CO2 بين 9% تا 16% محاسبه شده است.

 نسخه قابل چاپ