بانک مقالات علوم محیطی

ايجاد شهرهاي جديد به منظور پاسخگويي به نيازهايي مانند جذب سرريز جمعيتي، تامين مسکن و بسياري از عوامل ديگر صورت مي گيرد، اما به خاستگاه آنها در فرآيند توسعه پايدار از ديدگاه برنامه ريزي و طرح ريزي محيطي توجهي نمي شود. شهر جديد هشتگرد (در غرب استان تهران) با هدف اسکان پانصد هزار نفر جمعيت تا سال 1390، بعنوان بزرگترين شهر جديد کشور انتخاب شده است. در اين نوشتار، براي شناسايي و مطابقت شهر هشتگرد بعنوان مطالعه موردي، با معيارهاي روش مک هارگ براساس مدل اکولوژيکي توسعه شهري، روستايي و صنعتي انجام گرفته است. به علاوه، اين شهر با معيارهاي پيشنهادي که در تحقيق ارايه شده مقايسه شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد که، در روش مک هارگ پارامترهاي محيط زيستي شهر جديد هشتگرد، به عنوان مناسب ترين گزينه ها در انتخاب اراضي مورد نظر واقع شده است. مقايسه پارامترها با مدل اکولوژيکي توسعه شهري، روستايي و صنعتي و معيارهاي پيشنهادي در اين تحقيق مشخص مي نمايد که، عواملي مانند شيب، جهت جغرافيايي، سنگ مادر، عمق و ساختمان خاک و پوشش گياهي در طبقه يک مک هارگ (طبقه مناسب) قرار مي گيرند و ديگر عوامل، در طبقه دو مگ هارگ (طبقه تقريبا مناسب) قرار داشته و هيچ يک از پارامترها در طبقه نامناسب قرار ندارند. بنابراين، مکان يابي شهر جديد هشتگرد از نقطه نظر پارامترهاي محيط زيستي، مطابقه با استاندارد مک هارگ بوده و از موقعيت مناسبي برخوردار است. از طرفي با توجه به معيارها پيشنهادي در اين تحقيق، برخي از پارامترها مانند لرزه خيري و آلودگي هوا هر چند از موقعيت مناسبي برخوردار نيستند ولي مي توان با در صورت اجراي آن، چنين مشکلاتي را کاهش داد. با توجه به نتايج اين تحقيق، ضرورت توجه به عوامل و معيارهاي اقتصادي- اجتماعي و فرهنگي مانند رشد جمعيت، توان اقتصادي منطقه، دسترسي به زير ساخت ها مانند شبکه راههاي ارتباطي، خطوط لوله انتقال گاز و عوامل تاثيرگذار محيط زيستي نظير آلاينده هاي هوا، آب، خاک، صدا و مواد زايد جامد در مکان يابي شهرهاي جديد از اهميت خاصي برخوردارند.

 نسخه قابل چاپ