بانک مقالات علوم محیطی

در تحقيق حاضر شدت آلودگي هاي معدني رودخانه شيرود واقع در غرب استان مازندران (7 کيلومتري شهرستان تنکابن) از طريق مطالعات ژئوشيمي زيست محيطي مورد بررسي قرار گرفته است تا از اين طريق با تدوين شاخص هاي شدت آلودگي بتوان معيارهاي توسعه پايدار را رعايت نمود. بدين منظور مجموعا 7 نمونه رسوبي از بالا دست رودخانه تا مصب جمع آوري گرديد و غلظت کل عناصري چون مس، روي، سرب، واناديوم، نيکل، منگنز و آهن توسط دستگاه جذب اتمي اندازه گيري شد. جهت برآورد شدت آلودگي در رودخانه مذکور از شاخص ژئوشيميايي (Igeo) و فاکتور غني سازي (EF) استفاده به عمل آمد. در نهايت با مقايسه دو شاخص ياد شده و کمي نمودن شاخص EF و معادل سازي EF به Igeo نتايج تحقيق نشان مي دهد که شدت آلودگي عناصر مذکور در دو ايستگاه مصب و سليمان آباد (بالا دست رودخانه) به اين شرح مي باشد: عناصر آهن و منگنز در حد طبيعي قرار دارد که حاکي از جذب بسيار ضعيف (بدون آلودگي) در محيط مي باشد و عناصر واناديوم و نيکل در رده جذب ضعيف (بدون آلودگي بسيار کم) قرار داشته و عناصري چون مس، روي و سرب در طبقه بندي جذب متوسط (آلودگي بسيار کم تا کم) تا جذب شديد (آلودگي زياد تا شديد) قرار گرفته است. بنابراين از تلفيق دو شاخص ياد شده تدوين شاخص توسعه پايدار در شناخت آلودگي هاي زيست محيطي امکان پذير است.

 نسخه قابل چاپ