بانک مقالات علوم محیطی

کفتار نقش کليدي در کنترل آلودگي ها و پاک سازي محيط زيست دارد. اين گونه که تنها عضو خانواده کفتارسانان در ايران مي باشد، توسط اتحاديه جهاني حفاظت، در معرض تهديد به انقراض معرفي گرديده است. با وجود اين، به دليل نگرش منفي که در کشور ما نسبت به اين حيوان وجود داشته، همواره سعي در انهدام آن شده است. از همه مهم تر اين که تاکنون درباره اين جانور با اهميت هيچ گونه بررسي در ايران به عمل نيامده است.
مطالعه حاضر طي 26 بازديد ميداني و در يک دوره يک ساله از تيرماه سال 1384 تا خرداد 1385 انجام پذيرفت. پراکنش فصلي کفتار به تفکيک تابستان و زمستان، براي تعيين محدوده و تهيه نقشه پراکنش آن مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور پارک ملي خجير به سه بخش تقسيم شد و مکان هاي حضور کفتار راه راه ايراني با مشاهده مستقيم و يا آثار و شواهد به جاي مانده از آن مانند سرگين، ردپا، پلت، لانه و لاشه ثبت گرديد. در اين منطقه 13 مورد کفتار مشاهده شده و 47 مورد آثار و شواهد حضور اين حيوان ثبت گرديده است. در اين بررسي معلوم شد که محدوده پراکنش کفتار در فصل زمستان مشابه محدوده پراکنش آن در فصل تابستان است. با اين تفاوت که آثار و شواهد به جاي مانده از آن در فصل تابستان بيشتر از زمستان ديده مي شود. به طور کلي کفتار در قسمت هاي غرب و جنوب غربي پارک ملي خجير پراکنده است و به ويژه در منطقه با غشاه تا دره انگوري حضور بيشتري دارد. در پراکنش کفتار در نقاط مختلف پارک، عوامل متفاوتي چون فعاليت هاي نظامي، کشاورزي، صنعتي، دامداري، بهره برداري از معادن شن و ماسه، سنگ و گچ، احداث سد ماملو، حضور دام و سگ هاي ولگرد تاثيرگذار بوده و در عمل استفاده از منطقه را براي اين گونه به ناحيه هاي کم وسعتي محدود کرده است.

 نسخه قابل چاپ