بانک مقالات علوم محیطی

در اين تحقيق، روي تصفيه پذيري بي هوازي شيرابه محل دفن زباله و کارخانه کمپوست شهر مشهد در راکتورهاي ناپيوسته با اختلاط کامل در مقياس آزمايشگاهي، مطالعه اي انجام گرفت. به اين منظور 4 راکتور ناپيوسته به صورت موازي با يکديگر بهره برداري شد که راکتورهاي شماره 1 و 3 به ترتيب حاوي شيرابه حاصل از محل دفن و كارخانه كمپوست با سوبستراي كل و راكتورهاي 2 و 4 به ترتيب حاوي شيرابه حاصل از محل دفن و كارخانه كمپوست با سوبستراي محلول بود. تغييرات پارامترهاي اکسيژن خواهي شيميايي (COD)، pH و مقدار بيوگاز توليد شده با زمان در دماي 35 درجه سانتي گراد بررسي شد .pH اوليه در همه راكتورها به دليل جوان بودن شيرابه ها پايين (بين 5 تا 5/5) بود. در راكتورهاي حاوي سوبستراي كل، تغييرات چنداني در pH مشاهده نشد، اما در2 راكتور ديگر مقدار pH به حدود 3/8 رسيد. غلظت COD اوليه در راكتورهاي 1 تا 4 به ترتيب 72090، 66710، 89501 و 77760 ميلي گرم بر ليتر اندازه گيري شد. به دليل بالا بودن غلظت مواد معدني و سميت ناشي از آن ها، كاهش COD در راكتورهاي 1 و 3 كند و درصد حذف COD به ترتيب 33 و 35 % بود. همچنين ميزان حذف COD در راکتورهاي 2 و 4 به ترتيب 96 و 97 % به دست آمد. اين نتايج نشان مي دهد كه فرايندهاي بي هوازي با نرخ بالا مي تواند در تصفيه شيرابه جوان موثر باشد. مقدار بيوگاز توليد شده در راکتورهاي 1 تا 4 به ترتيب 25، 86، 21 و 93 ليتر بود. همچنين نرخ بيشينه توليد بيوگاز در راکتورهاي 1 و 3 ناچيز و در راكتورهاي 2 و 4 به ترتيب 5/0 و 54/0 ليتر به ازاي هر گرم COD حذف شده به دست آمد. در نهايت مدل ساده اي براي پيش بيني توليد بيوگاز بر اساس ضريب سينتيک در راکتورهاي ناپيوسته ارايه شد.

 نسخه قابل چاپ