بانک مقالات علوم محیطی

با پيشرفت فن آوري، مصرف مواد و ترکيبات پيچيده و خطرناک شيميايي ساخته بشر و ورود اين ترکيبات به محيط زيست، مساله حفاظت از خاک و آب هاي زيرزميني اهميت بالايي پيدا کرده است. استفاده از روش هاي جذب و يا تثبيت و جامدسازي و يا لاينرهاي خاکي، براي جلوگيري از انتشار و يا نشت ترکيبات خطرناک بيشتر مورد توجه است. در اين بين خاک هاي رسي به علت خصوصيات ويژه نظير سطح به حجم بالا، خاصيت جذب و تورم زياد و ... براي جذب آلاينده هاي آلي در جهت تثبيت و جامد سازي آلاينده ها و يا ساخت لاينرهاي خاکي همواره مورد توجه محققان ژئوتکنيک زيست محيطي بوده است. در اين بين خاک هاي رسي بنتونيتي به علت پيوندهاي خاص بين سل ها از اهميت خاصي برخوردارند. اصلاح ساختار خاك هاي رسي بنتونيتي و تبديل آن ها به خاک هايي كه در حجم پايين قابليت جذب هيدروكربن ها را چند برابر حجم اوليه خود دارند، امروزه مورد توجه بسيار است. درحقيقت اين کارايي رس ها امکان استفاده از آن ها را براي جذب آلاينده هاي محلول در آب و يا در امر تثبيت آلاينده ها در خاک ميسر مي سازد. در اين مقاله با استفاده از دستگاه برگشت اشعه ايکس ميزان تغييرات فضاي بين لايه اي رس هاي معمولي و اصلاح شده در برابر آب، بنزين، MTBE، و ترکيبات BTEX به دقت مورد بررسي قرار گرفته است. به طور مثال افزايش فضاي بين لايه رس هاي اصلاح شده در برابر بنزين %44.2 بوده در حالي که رس هاي معمولي تغيير ناچيزي در برابر اين ماده از خود نشان مي دهند. اين امر نشان از خاصيت هيدروکربن دوستي رس هاي اصلاح شده در مقابل آب دوستي رس هاي معمولي دارد. نتايج آزمايش ها براي ساير ترکيبات اين امر را تاييد مي کند. لازم به ذکر است بيشترين تغيير در رس هاي اصلاح شده مربوط به MTBE با %48 تغيير (از ?' 28.6 به 42.32 ?' مشاهده شده است، در حالي که آب با %4.5 کم ترين تغيير را دارا بود.