بانک مقالات علوم محیطی

ذرت (Zea mays L.) يکي از مهم ترين گياهاني است که زراعت آن در کشور رو به توسعه است. اين پژوهش مزرعه اي به منظور بررسي جنبه هاي اگروکولوژيک کاربرد کودهاي زيستي (بيولوژيک) از نوع باکتري هاي ترغيب کننده رشد گياه Plant Growth Promoting Rhizobacteria (PGPR) شامل: Azotobacter Chrococcoom، Azospirillum lipoferum، Azospirillum brasilense و Pseudomonas fluorescens بر سبز کردن گياهچه، فنولوژي (زيستگردي)، عملکرد علوفه سيلويي، عملکرد دانه، تسهيم ماده خشک و برخي ويژگي هاي مرتبط دو رگ هاي ديررس ذرت SC 700, SC 704 و يک دو رگ اميدبخش (B73×K18) با هدف تعيين مناسبترين دو رگ و موثرترين تلفيق باکتريايي، در طي سال هاي 83 و 84 به اجرا درآمد. تيمارهاي آزمايش شامل تلقيح بذرهاي دو رگ با تک تک باکتري ها و با تلفيق دو به دو و مجموع باکتري هاي PGPR و عدم تلقيح به عنوان تيمار شاهد بودند. نتايج بدست آمده مشخص کرد که کاربرد PGPR موجب افزايش درصد سبز کردن نهايي گياهچه، سرعت سبز کردن گياهچه، درجه روزهاي دوره پرشدن دانه، کاهش درجه روزهاي سبزکردن گياهچه و رشد رويشي، افزايش عملکرد علوفه سيلويي در هکتار، وزن تر بوته، عملکرد دانه هر بوته و در هکتار، کل وزن خشک بوته (زيست توده) و دانه و شاخص برداشت گرديد. همچنين نتايج نشان داد که مناسب ترين دو رگ ذرت در رابطه با توليد دانه، دو رگ SC700 و توليد علوفه سيلويي دو رگ SC704 بود. موثرترين PGPR در مورد توليد ذرت در سيستم کشاورزي پايدار تلقيح مايه تلفيق تمامي اين باکتري ها بود. بنابراين کاربرد کودهاي زيستي PGPR در زراعت ذرت مي تواند در افزايش توليد و عملکرد و در نتيجه توسعه اين زراعت نقش قابل ملاحظه اي داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ