بانک مقالات علوم محیطی

کرم ساقه خوار مهمترين آفت برنج در شمال کشور بوده که به صورت لاروهاي کامل در داخل ساقه هاي به جا مانده برنج و علف هاي هرز زمستان را سپري مي کند. به منظور تعيين استراتژي زمستان گذراني اين آفت و تغييرات مقاومت به سرما در آن، لاروهاي زمستان گذران از مزارع برنج موسسه تحقيقات برنج کشور در رشت طي ماه هاي مهر تا اسفند 1383 جمع آوري شدند. به دليل ريزش حدودا دو متر برف در اواخر بهمن نمونه برداري از لاروهاي زمستان گذران در اين ماه امکان پذير نبود. ميانگين نقطه انجماد بدن لاروهاي جمع آوري شده در مهرماه 18.8- درجه سانتي گراد بود اما از آبان اين دما به طور قابل ملاحظه اي افزايش يافت و به -12.4°C رسيد و تا قبل از ريزش برف در بهمن تغيير چنداني نکرد. نقطه انجماد لاروهاي جمع آوري شده در اسفند ماه باز هم افزايش يافت و به -8.2°C رسيد. بيش از 90 درصد از لاروهاي جمع آوري شده در ماه هاي مختلف پس از 24 ساعت تيمار در دماي 10- و نيز 15- درجه سانتي گراد زنده ماندند ولي درصد بقا در مورد لاروهايي که 24 ساعت در دماي 20- درجه سانتي گراد نگهداري شده بودند، از 30 درصد در مهرماه به 80 درصد در آبان و ماه هاي بعد از آن افزايش يافت. به دليل افزايش قابل توجه نقطه انجماد بدن لاروها در زمستان و زنده ماندن نمونه ها پايين تر از اين دما، به نظر مي رسد که لاروهاي زمستان گذران کرم ساقه خوار برنج در ايران جز حشرات مقاوم به سرما و يخ زدگي باشند. از آنجا که از اواخر آبان ماه نقطه انجماد و تحمل حشره به سرما تغييرات قابل ملاحظه اي يافته است، مي توان انتظار داشت که لاروهاي حشره در اين ماه وارد مرحله اصلي دياپوز شده اند.

 نسخه قابل چاپ