بانک مقالات علوم محیطی

آترازين مهم ترين علف کش خانواده تريازين ها است که جزو آفت کش هاي با نيمه عمر متوسط طبقه بندي مي شود. به منظور بررسي تاثير بافت و مواد آلي خاک بر تجزيه آترازين، آزمايشي به صورت فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي و در سه تکرار در آزمايشگاه تحقيقات علف هاي هرز دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي اجرا شد. بافت خاک در دو سطح (لوم شني و رس سيلتي)، مواد آلي (کود دامي) در سه سطح (0، 2 و 5 درصد وزني) عوامل مورد بررسي در اين آزمايش بودند. براي آلوده کردن خاک به آترازين از انحلال آترازين تجاري در متانول استفاده شد و نمونه ها به نسبت 50 ميلي گرم در کيلوگرم خاک آلوده شدند. در طول آزمايش در دماي ثابت 30 درجه سانتي گراد، در شرايط تاريکي و در 4 دوره زماني 0، 20، 40 و 60 روز در انکوباتور نگهداري شدند و باقيمانده آترازين در پايان هر دوره خواباندن نمونه ها توسط دستگاه HPLC تعيين شد. تحليل نتايج، با استفاده از آناليز رگرسيون و برازش داده ها به معادله سينتيکي درجه اول انجام شد. نتايج، حاکي از تاثير معني دار بافت خاک و مواد آلي بر سرعت تجزيه و نيمه عمر آترازين بود. تجزيه آترازين در خاک با بافت رس سيلتي، در شرايط عدم کاربرد کود آلي 1.54 برابر خاک با بافت لوم شني و نيمه عمر آن در دو بافت به ترتيب 90 و 138.6 روز بود. افزودن 2 و 5 درصد کودآلي در خاک لوم شني، ضريب تجزيه آترازين را به ترتيب 1.14 و 1.8 برابر و در خاک رس سيلتي، 1.54 و 2.36 برابر افزايش، و نيمه عمر آن را در خاک لوم شني، از 138.6 به 121.57 و 77 روز و در خاک رس سيلتي، از 90 روز به 58.22 و 38 روز کاهش داد. به طور کلي نتايج حاصل از اين آزمايش نشان دادند که تجزيه آترازين در خاک رس سيلتي به مراتب بيشتر از خاک لوم شني است و مواد آلي نقش مهمي در سرعت تجزيه آترازين دارند و مي توانند به عنوان پالاينده اين علف کش در خاک مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ