بانک مقالات علوم محیطی

دانش و هنر معماري منظر بعنوان يک ميان رشته، واسطه بسياري از حوزه هاي تخصصي است. با اين وجود، در حالي که طراحي منظر (بعنوان شاخه اي از معماري منظر) بطور ذاتي بدنبال تبيين ارزشها و باورهاي فرهنگي در ارتباط با جلوه هاي طبيعي و بصري است، شاهد مسايل زيادي در طراحي مناظر ايجاد شده هستيم. همچنين به رغم وجود توان بسيار زياد در زمينه دانش و باورهاي محيطي و اکولوژيکي، در مناظر طرح شده، بويژه از نظر هويت منظر و کيفيت طراحي محيطي مشکلات بسياري وجود دارد. اين موضوع به ويژه در ارتباط با ايران به دليل دارا بودن فرهنگ و تمدن کهن و نيز تنوع بوم شناختي قابل توجه است.
اين مقاله تلاش مي کند تا به معرفي و تبيين توان دانش ضمني پردازش منظر در ايران و نيز بوم شناسي منظر در مديريت و يا تعديل بخشي از مسايل مطرح شده بپردازد. در اين رابطه نيز پرسشهاي اصلي به شرح زير است:
مسايل کنوني طراحي منظر در ارتباط با بوم شناسي منظر کدام است؟
چه مفاهيم و ارزشهاي متکي به کاربرد توان هاي محلي و بومي مي تواند به خلق و ايجاد منظر در خور، زيبا با بهره هاي محيطي منجر شود؟
جنبه هاي گوناگون دانش منظر چگونه مي تواند در روند طراحي، ساخت و مديريت منظر و نيز توسعه معماري منظر شهري و روستايي موثر باشد؟
در پاسخ به پرسشهاي بالا و در راستاي هدف (در زمينه هاي نظري و عملي)، اميد زيادي به شناخت مفاهيم بوم گرايانه و يافتن گزينه هاي مناسب پوشش گياهي، بسترسازي، کاربرد جداره ها و حايل هاي فيزيکي (به ويژه در مناطق گرم و خشک) و نهايتا ترويج کهن الگوهاي محيطي، روشهاي محلي و الگوهاي بومي وجود دارد. در اين رابطه نيز نگارنده براي بسط چنين مباحث حساسي، دو مفهوم اساسي «دانش ضمني ميحطي» و «الگوي واحه» را معرفي و پيشنهاد مي کند.