پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی
سه شنبه 2 خرداد 1391 12:02 PM
| 1 : علوم محيطي زمستان 1387; 6(2):1-10. |
| مطالعه وضعيت ميکوريز در گياهان غالب مناطقي از استان کرمان |
| نوري اعظم سادات,منوچهري كلانتري خسرو,شريفي مظفر*,ناصري فرزين,طاهرنژاد عباس |
| * گروه علوم گياهي، دانشکده علوم پايه، دانشگاه تربيت مدرس |
|
همزيستي گياهان با ميکروارگانيسم ها و ساير موجودات زنده موجب حفظ و پايداري گونه هاي گياهي و حفظ جوامع گياهي مي گردد. ميکوريز يکي از سودمندترين همزيستي ها مي باشد که در آن گياه ميزبان و قارچهاي همزيست بطور متقابل فايده مي برند. تنوع قارچهاي همزيست و روابط پيچيده بين جوامع گياهي با جوامع قارچي موضوع مطالعات گسترده اي بوده است. با توجه به تنوع گونه هاي گياهي در استان کرمان و اهميت قارچهاي ميکوريزي در ايجاد همزيستي با گياهان مختلف، در مطالعه حاضر گونه هاي گياهي متعلق به 10 خانواده از 11 نقطه استان کرمان مورد بررسي قرار گرفتند. بطور کلي 14 گونه گياهي بعنوان گياهان غالب شناسايي گرديد و از نظر فرم رويشي و درصد چيرگي بررسي شدند. مطالعه درصد همزيستي ميکوريزي و شمارش جمعيت هاگ در ريزوسفر گياهان نشان داد که بالاترين درصد همزيستي و حضور ميکوريز برابر 84.27 متعلق به گياه Juniperus excelsa و کمترين ميزان همزيستي برابر 37.22 مربوط به گياه Euphorbia gedrosiaca بود و گياهان خانواده Chenopodiaceae فاقد همزيستي ميکوريزي بودند. تراکم جمعيت هاگ در ريزوسفر گونه هاي مختلف بين 0 تا 15.06 در هر گرم خاک متفاوت بود، با اينحال بين تعداد هاگ و ميزان آلودگي ريشه همبستگي مثبت و معني دار مشاهده شد. pH خاک نقاط جمع آوري داراي اختلاف معني دار بودند و در محدوده 8-7 نوسان داشتند. بين pH و ميزان همزيستي ميکوريزي و تعداد هاگ همبستگي مثبت وجود داشت. قارچ هاي ميکوريزي همزيست شده با گياهان مورد مطالعه شناسايي شدند که متعلق به گونه هاي مختلف جنس Glomus، Acaulosphora و Entrophospora بودند. |
| كليد واژه: آربوسکول، ميکوريز، هاگ، همزيستي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
