بانک مقالات علوم محیطی

گياهان به عنوان يكي از اجزاي مهم در بخش زنده اكوسيستم هاي مرتعي روابط تنگاتنگي با ديگر اجزاي آنها دارند. حفاظت، احيا و توسعه پايدار در بخش منابع طبيعي مستلزم شناخت هر چه بيشتر اين روابط مي باشد. به همين انگيزه در اين پژوهش به بررسي و معرفي برخي ويژگي ها در گونه Seidlitzia rosmarinus پرداخته شده است. براي دستيابي به اين مهم، ابتدا تيپ هاي گياهي واجد گونه هاي اشنان در محدوده نقشه هاي پوشش گياهي مطالعه شده در استان يزد مجزا گرديد. ديگر نتايج پژوهشي مرتبط با اين گونه و ديگر گياهان سازگار در رويشگاه هاي آن مرور گرديده و به جمع بندي آنها پرداخته شد. نتايج نشان داد كه رويشگاه اشنان در سطحي بالغ بر 600 هزار هكتار از اراضي واقع در حاشيه كويرهاي استان يزد گسترش دارند. 10 تيپ گياهي با گونه غالب اشنان و 9 تيپ گياهي ديگر داراي گياه دوم يا سوم از اين گونه مي باشند. اين تيپ هاي گياهي عمدتا در حدود ارتفاعي 900 تا 1750 متر از سطح دريا واقع شده و ميزان بارندگي آنها كمتر از 100 ميلي متر در سال است. بالابودن سطح سفره آب زيرزميني و شوري خاك دو ويژگي بارز اراضي مساعد براي گسترش اين گونه است. گياه اشنان در اوايل پاييز به گل دهي مي رسد و بذردهي آن نيز در اوايل آذرماه رخ مي دهد. توليد بذر زياد و سرعت بالاي جوانه زني از جمله خصوصيات مثبت در زادآوري آن محسوب مي شود. اين گياه به خوبي مورد استفاده شتر واقع مي شود، به طوري كه ارزش رجحاني آن در چراي آزاد پس از گونه تاغ و در مرتبه دوم قرار مي گيرد. چنانچه علوفه اين گياه به طور دستي نيز در اختيار شتر قرار داده شود، ارجحيت غذايي بالايي را دارا خواهد بود. جهت جلوگيري از پديده پژمردگي در گياه اشنان، بهره برداري سالانه به صورت چراي آزاد به وسيله شتر در اراضي مستعد آن قابل توصيه است. علاوه بر آن مي توان با هرس كف بر در دوره دو ساله، علوفه برداشت شده را در تركيب با گياهان ديگر به صورت دستي در اختيار شتر قرار داد و يا اينكه با سوزاندن، نمك كربنات سديم از آن ها استحصال نمود. ايجاد يا احيا پوشش گياهي در اراضي حاشيه كوير با استفاده از اين گونه و به همراه ديگر گياهان شور پسند ميسر مي باشد.

 نسخه قابل چاپ