بانک مقالات علوم محیطی

درياي مازندران به عنوان بزرگ ترين درياچه جهان، به يکي از مهم ترين مناطق استراتژيک جهان در سال هاي اخير تبديل شده است. اما فعاليت هاي انساني و بهره برداري پرشتاب تخريب اکوسيستم طبيعي، آلودگي محيط زيست آن را به دنبال داشته است. کنوانسيون محيط زيست درياي مازندران به عنوان نمادي از همکاري هاي مشترک بين کشورهاي ساحلي اين درياچه، به منظور مقابله با مشکلات زيست محيطي آن در تهران به امضا رسيد. کشور ساحلي درياي مازندران با آگاهي از تخريب نگران کننده محيط زيست اين دريا، با تاييد اهميت همکاري دولت هاي ساحلي با سازمان هاي بين المللي مربوط و با هدف حفاظت و نگهداري محيط زيست درياي مازندران اين کنوانسيون را امضا کردند. کنوانسيون تهران مي تواند ابزار موثر حقوقي براي مبارزه با آلودگي درياي مازندران باشد. درياي مازندران يک درياي بسته است که اصول عام حقوق درياهاي کنوانسيون حقوق درياها در مورد آن اعمال نمي شود. واقعيت اين است که سرعت رشد و گسترش تهديدهاي زيست محيطي از سرعت همکاري هاي محيط زيستي در پيرامون آن بيشتر است. عمده ترين چالش هاي پيش روي کنوانسيون تهران شکل گيري رژيم حقوقي درياي مازندران مي باشد، که هنوز به نتيجه اي نرسيده است. در اين مقاله با تبيين مشکلات زيست محيطي درياي مازندران روند شکل گيري کنوانسيون تهران، محتوا و اهميت آن مورد بررسي قرار مي گيرد. هدف از اين پژوهش آشکار ساختن ظرفيت هاي اجرايي اين کنوانسيون براي کاهش تهديدهاي زيست محيطي درياي مازندران است.

 نسخه قابل چاپ