بانک مقالات علوم محیطی

در انديشه نهادگرايي نئوليبرال، سازمان هاي بين المللي قادرند همکاري بين دولت هاي ملي را در موضوعات جهان شمول تقويت نموده و مستقل از اراده قدرت هاي بزرگ در صحنه بين الملل عمل نمايند. در اين تحقيق تلاش شده است اين آموزه نئوليبرالي، در ارتباط با نقش «سازمان هاي بين المللي زيست محيطي» در خصوص چالش هاي روابط اقتصادي شمال- جنوب با روش «تحليل فرضيه هاي رقيب» مورد آزمون علمي قرار گيرد. بدين منظور دو فرضيه ديگر به صورت رقيب با فرضيه اصلي که ناظر بر توجه سازمان هاي بين المللي به منافع هر يک از کشورهاي شمال و جنوب بود تدوين گرديد. از ميان تلاش هاي مختلف سازمان ملل به عنوان بزرگ ترين سازمان بين المللي در موضوع محيط زيست نيز، پنج اجلاس مهم استکهلم، ريو، کيوتو، ژوهانسبورگ و کپنهاگ انتخاب و مبناي قضاوت در مورد هر يک از فرضيه هاي رقيب قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان داد که سازمان هاي بين المللي، بيش از آنکه دغدغه هاي زيست محيطي داشته باشند، تداوم سياست سرمايه داري بوده و در روابط اقتصادي شمال- جنوب، منافع کشورهاي جنوب را در پايين ترين سطح اولويت هاي خود قرار داده اند.

 نسخه قابل چاپ