بانک مقالات علوم محیطی

وجود مواد شيميايي آلي در منابع آب سطحي علاوه بر تاثير نامطلوب بر مصرف کنندگان اين آب ها، باعث کاهش مطلوبيت زيستگاه براي آبزيان و حتي نابودي آنها مي شود. تعيين غلظت باقي مانده ديازينون در رودخانه تجن با هدف بررسي تاثيرپذيري غلظت اين آلاينده از فعاليت هاي کشاورزي اطراف رودخانه، با نمونه برداري از ارديبهشت ماه شروع و با گام زماني سه هفته اي تا ماه مهر ادامه يافت. پس از نمونه برداري و انتقال نمونه ها به آزمايشگاه، غلظت ديازينون موجود در نمونه هاي آب توسط دستگاه کروماتوگرافي مايع با کارايي بالا (HPLC) اندازه گيري شد. حداکثر غلظت ديازينون به مقدار 47 ميکروگرم بر ليتر در خرداد ماه و در ايستگاه سوم اندازه گيري شد. بررسي نتايج نشان داد که غلظت ديازينون در رودخانه تجن با شروع فعاليت هاي کشاورزي به خصوص شاليکاري هاي اطراف رودخانه افزايش مي يابد و در تمام فصل تابستان با غلظت هاي متفاوتي بسته به زمان استفاده ظاهر مي شود. با توجه به اين که معيار توصيه شده توسط EPA براي آلاينده ديازينون جهت حفاظت از اکوسيستم رودخانه، ميانگين غلظت يک ساعته 0.17 ميکروگرم بر ليتر مي باشد که نبايد بيشتر از يک بار در هر سه سال (معيار سميت حاد) تجاوز کند، مي توان نتيجه گرفت که غلظت آلاينده ديازينون در رودخانه تجن تحت تاثير فعاليت هاي کشاورزي افزايش يافته و اکوسيستم رودخانه را به مخاطره مي اندازد.

 نسخه قابل چاپ