پاسخ به:بانک مقالات زیست شناسی
جمعه 5 خرداد 1391 12:14 PM
| 3 : مجله پژوهشي علوم پايه دانشگاه اصفهان 1385; 24(2 (ويژه نامه زيست شناسي)):27-38. |
| تاثير ميکوريز در مقاومت گياه جو (Hordum vulgare) به شوري |
| منصوري حكيمه,احمدي مقدم علي |
|
در اين مطالعه تاثير ميكوريزي شدن ريشه گياه جو در كاهش اثرات شوري مورد بررسي قرار گرفت. گياهان ميكوريزي و غير ميكوريزي در گلدان و در چهار چوب طرح كاملا تصادفي رشد داده شدند. براي تامين تيمارهاي مختلف شوري در خاك، گياهان با 200 ميلي ليتر از محلول هاي 0 و 100 و 200 ميلي مولار NaCl هر سه روز يكبار آبياري شدند. نتايج اندازه گيري ها نشان داد كه آغشتگي ريشه به ميكوريز با افزايش شوري كاهش يافت. ميكوريزي شدن تاثير مشخصي در مقدار قندهاي احيا كنند و پروتئين كل گياهان تحت تيمار شوري نداشت. مقدار پرولين گياهان ميكوريزي تنها در برگ و در شوري 100 ميلي مولار افزايش نشان داد. همچنين ميكوريزي شدن تاثيري در مقدار كلروفيل a و b گياه نيز نداشت. در مورد يون ها، غلظت منيزيم در برگ ها، پتاسيم و فسفر در ريشه و برگ در شوري 0 و 100 ميلي مولار، در گياهان ميكوريزي بيشتر از گياهان غير ميكوريزي بود و مخصوصا سديم در برگ گياهان ميكوريزي كاهش معني داري نسبت به گياهان غير ميكوريزي نشان داد. بر اساس نتايج بدست آمده پيشنهاد مي شود كه مهمترين مكانيسم بهبود رشد در گياهان ميكوريزي جو افزايش جذب عناصر معدني مفيد و همچنين افزايش انتقال آنها به برگ و مهمتر از همه جلوگيري از انتقال سديم اضافي به برگ ها به عنوان اندام هاي فتوسنتزي مي باشد. |
| كليد واژه: ميكوريز، شوري، جو |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
