بانک مقالات زیست شناسی

برخلاف علم و آگاهي ما درباره آنتي بيوگرام ها، آگاهي هاي نسبي کمي در مورد مواجه شدن مواد شيمي درماني مختلف، با شرايط متنوع، وجود دارد. فلوئوروکينولونهاي در دسترس، به صورت تجاري، عوامل شيمي درماين سنتتيک جديد هستند که عليه عفونت هاي باکتري هاي گرم مثبت و گرم منفي و بي هوازي ها استفاده مي شوند. در اين مطالعه، اثرات فاکتورهاي انتخابي مانند دما، pH، کاتيون هاي Fe⁺², Mn⁺², Na⁺, Ca⁺² و Zn⁺ روي فعاليت هاي سيپروفلوکساسين، افلوکساسين، انروفلوکساسين و ناليديکسيک اسيدف عليه باکتري هاي کلي فرم، توسط استفاده از روش تهيه رقت در لوله يا ميکرودايلوشن در محيط مولر هينتون، بررسي گرديد. نتايج گرفته شده، مشخص کرد که دماي 25 تا 35^oC، فعاليت کينولونها و فلوئوروکينولونها را کاهش داد. در حاليکه دماي 40^oC، کارايي اين عوامل را افزايش داد. pH اسيدي، (تا 5.5)، باعث افزايش فعاليت کينولونها و کاهش فعاليت فلوئوروکينولونها، عليه باکتري ها گرديد. pH قليايي، (تا 8.5)، اثر عکس نشان داد. غلظت کلريد سديم (تا (250 mg/ml، در کارايي اين عوامل تاثير قابل ملاحظه اي نداشت. افزايش غلظت کلريد سديم، سولفات منگنز، سولفات آهن، (تا (250 mg/ml، فعاليت کينولونها و فلوئوروکينولونها را کاهش داد. افزودن مقدار 100 mg/ml کلريد روي، به محيط، تاثير کمي روي فعاليت اين داروها دارد. اين نتايج نشان مي دهد، فعاليت هاي مواد شيمي درماني استفاده شده، تحت فاکتورهاي متنوع محيطي، تفاوت مي کند. در هر مورد، بايد شرايط بهينه اين عوامل را در in vivo را پيدا کرد تا بهترين اثر را عليه عفونت ها داشته باشند.

 نسخه قابل چاپ