بانک مقالات زیست شناسی

هدف: سيگار کشيدن سنتز پروتئين عضله را مختل و بيان ميوستاتين را در عضله اسکلتي افزايش مي دهد. هدف مطالعه حاضر بررسي اثر 8 هفته تمرين مقاومتي بر توده عضله اسکلتي و سطوح سرمي ميوستاتين در مردان ميان سال سيگاري و غيرسيگاري بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش آزمون – پس آزمون، پانزده مرد سيگاري (?10 نخ سيگار، روز براي ?1 سال) و چهارده فرد غيرسيگاري همسان شده از نظر سن (36.06±5.09 و 35.51±5.17 سال، به ترتيب) و نمايه توده بدني (28.51±1.77 و 28.33±1.83 کيلوگرم بر متر مربع، به ترتيب) فراخوانده شدند. برنامه تمرين مقاومتي سه روز در هفته، 60-50 دقيقه در روز و براي 8 هفته اجرا شد. سطوح سرمي ميوستاتين و ترکيب بدني (DEXA) قبل و بعد از مداخله اندازه گيري گرديد.
نتايج: بعد از تمرين مقاومتي قدرت پرس پا، قدرت پرس سينه و توده عضله اسکلتي در هر دو گروه بطور معني دار افزايش يافت (p<0.05)، در حاليکه شاخص هاي چربي بدن (از جمله نمايه توده بدن و توده چربي) در پاسخ به تمرين مقاومتي تغيير نکرد (p>0.05). همزمان، سطوح سرمي ميوستاتين در پاسخ به تمرين مقاومتي در هر دو گروه کاهش يافت (p<0.05).
نتيجه گيري: تمرين مقاومتي براي کوتاه مدت موجب بهبود قدرت و توده عضلاني در افراد سيگاري و غير سيگاري ميان سال مي شود و اين بهبودي با کاهش در سطوح سرمي ميوستاتين همراه است.

 نسخه قابل چاپ