بانک مقالات زیست شناسی

تنش خشکي و مبارزه با آن، از مسايل عمده اي است که بشر طي هزاران سال، با آن دست به گريبان بوده است. به منظور بررسي اثر کمبود آب بر شاخص هاي فلورسانس كلروفيل، عملکرد و ميزان پرولين در شش ژنوتيپ جو، آزمايشي به صورت كرت هاي يك بار خرد شده در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام گرفت. كرت هاي اصلي شامل پنج سطح آبياري (0، 25، 50، 75 و 100 درصد نياز آبي) و كرت هاي فرعي شامل شش ژنوتيپ جو (تركمن، كارون×كوير، ريحاني، C -74- 9، گرگان - 4 و كوير×باديا) بود. نتايج نشان داد محدوديت آبي شاخص هاي فلورسانس کلروفيل يا کارآيي فتوشيميايي فتوسيستم II را به دليل افزايش فلورسانس مبدا و کاهش فلورسانس ماکزيمم کاهش داد. با افزايش شدت تنش، تجمع پرولين در برگ گياهان تحت تنش افزايش يافت، ولي ارقام از اين نظر با هم اختلاف داشتند. کمبود آب موجب کاهش محتواي نسبي كلروفيل گرديد. با اين حال، در بين سطوح تيماري 75 و 100 درصد آبياري، اختلاف آماري معني داري مشاهده نگرديد. محدوديت آبي موجب شد عملکرد دانه کاهش و دماي آسمانه به طور معني داري افزايش يابد. هر چند ژنوتيپ هايي كه در شرايط آبياري كافي داراي سايه انداز خنک تري بودند، در شرايط تنش شديد، عملكرد بهتري نسبت به ساير ژنوتيپ ها داشتند. مقايسه ميانگين هاي اثر متقابل محدوديت آب در ژنوتيپ هاي جو نشان داد که بيشترين عملکرد دانه در کرت هايي برآورد گرديد که ژنوتيپ هاي کارون×کوير و کوير×باديا بدون محدوديت آبي به کار برده شدند و کمترين آن در کرت هايي برآورد گرديد که ژنوتيپ گرگان-4 تحت شرايط تنش يا با محدوديت کامل آبياري به کار برده شدند.