بانک مقالات زیست شناسی

شوري آب يا خاک، يکي از تنش هاي اصلي است و به خصوص در مناطق خشک و نيمه خشک مي تواند اثري منفي بر توليد محصول بگذارد. به نظر مي رسد که گيا هان با مکانيسم هاي پيچيده اي در سطح کل گياه، سطح سلولي و يا مولکولي به تنش پاسخ مي دهند. از جمله اين پاسخ ها تغيير در پروتئين هاي درگير در مسيرهاي سيگنالي تنش، پروتئين هاي مخصوص سم زدايي تنش اکسيداتيو و پروتئين هاي با اعمال غير مستقيم با تنش هستند. نتايج SDS-PAGE تحقيق حاضر براي بررسي تغييرات پروتئين ها تحت تنش شوري در گوجه فرنگي رقم اصفهاني همراه با کاهش بيان پروتئين هاي 40، 91 و 110 کيلو دالتوني برگ و افزايش بيان پروتئين هاي 20، 26 و 50 کيلو دالتون ساقه و 30 و 75 کيلو دالتون ريشه بود. الکتروفورز دو بعدي پروتئين هاي برگ هاي تحت تنش شوري نيز نشان دهنده اختلافاتي در شدت نقاط پروتئيني برگ نسبت به گياهان کنترل بود. در اين گياه 18 لکه پروتئيني به وسيله تنش تغيير نمودند. اين لکه هاي پروتئيني در دو گروه کلي جاي گرفتند: 1- لکه هاي پروتئيني که بيان آنها در گياهان تحت تنش شوري افزايش يا کاهش يافته بود و 2- لکه هاي پروتئيني که در گياهان تحت تنش شوري پديدار گشته و يا ناپديد شده بودند. از نتايج اين مقاله مي توان دريافت که شوري بر رشد و متابوليسم گياهان تاثير گذاشته، همچنين سبب تغييرات مهمي در بيان ژن هاي گياهان مي گردد و در نهايت به تجمع يا کاهش متابوليت هاي مهمي منجر مي گردد که در اثر عدم توازن در پروتئين هاي سلولي به وجود مي آيند. اين تغييرات در جهت برقراري مجدد هومئوستازي گياه و مقاومت در برابر تنش شوري است.

 نسخه قابل چاپ