بانک مقالات زیست شناسی

در اين مطالعه، تاثير شرايط اکولوژيک، فاصله جغرافيايي و عرض جغرافيايي بر ميزان شباهت ژنتيکي بين جمعيت هاي مختلف اسپرس زراعي(Onobrychis viciifolia, Fabaceae)  در استان آذربايجان شرقي با استفاده از نشانگرهاي RAPD و DNA-ي توده اي بررسي شد. از هر جمعيت تعداد 10 فرد گياهي به طور تصادفي انتخاب شدند. تعداد 10 آغازگر تصادفي آزمايش شدند که از اين تعداد فقط پنج آغازگر که بيشترين و واضح ترين نوارهاي چندشکل تکرارپذير را توليد کردند، برگزيده شدند. تکرارپذيري نوارهاي RAPD، با 3 بار تکرار براي هر آغازگر اثبات شد. فاصله ژنتيکي بين جمعيت ها بر اساس ماتريس فاصله ژنتيکي Nei محاسبه و ميزان شباهت ژنتيکي بين جمعيت ها بر اساس دندروگرام UPGMA ارزيابي شد. تعداد پنج آغازگر در مجموع توليد 12 نوار چندشکل کردند. بيشترين فاصله ژنتيکي بين جمعيت هاي بناب و هريس (0.4904) و کمترين آن بين امند و خسروشهر (0.0572) ديده شدند. بر اساس دندروگرام، جمعيت هاي سراب و هريس در يک خوشه و جمعيت هاي امند و خسروشهر در خوشه ديگر واقع شدند، درحالي که جمعيت بناب با کمترين شباهت ژنتيکي به جمعيت هاي مذکور، دورتر از چهار جمعيت ديگر قرار گرفت. شباهت ژنتيکي بين جمعيت هاي سراب و هريس را مي توان بر اساس شرايط اکولوژيک مشابه حاکم بر آن دو جمعيت مانند ارتفاع بالا و اقليم سرد تفسير کرد. به طور مشابه، شباهت ژنتيکي بين جمعيت هاي امند و خسروشهر را مي توان با شرايط محيطي مشابه آن جمعيت ها نظير اقليم نسبتا گرم و خاک هاي نسبتا شور ارتباط داد. نتايج ما نشان مي دهند که نشانگرهاي RAPD احتمالا تحت تاثير انتخاب طبيعي بوده، عوامل اکولوژيک بر روي ميزان شباهت ژنتيکي بين جمعيت هاي مختلف يک گونه گياهي تاثير دارند.

 نسخه قابل چاپ