بانک مقالات زیست شناسی

نقش گيرنده هاي D2 دوپاميني در رفتارهاي تغذيه اي پستانداران بخوبي مشخص شده است اما در اين رابطه اطلاعات ناچيزي در مورد پرندگان وجود دارد. مطالعه اخير نقش احتمالي اين گيرنده ها را در ميزان اخذ آب ، غذا و ميزان رشد جوجه ها در کبوتران بررسي مي کند. اين تحقيق در سه مرحله صورت گرفت در مرحله نخست 8 پرنده نر و 8 پرنده ماده (350-420g) در دو آزمايش مستقل در يک طرح مربع لاتين 4×4 تکراري که در آن دوزها و پرندگان فاکتورهاي بلوک کننده بودند در قفس هاي باز و انفرادي با شرايط هوايي مناسب (درجه حرارت 70 تا 80 درجه فارنهايت و سيکل نوري 12 ساعت روشنايي- تاريکي) نگهداري شد. در هر آزمايش مقادير صفر ، 10 ، 20 و mg/kg  40سولپيرايد بعنوان آنتاگونيست D2  بصورت زير جلدي يک روز در ميان تزريق گرديد در نتيجه هر پرنده هر دوز را در طي يک دوره 7 روزه دريافت کرد. ميزان اخذ غذا و آب يک ، دو ، سه و بيست و چهار ساعت پس از تزريق محاسبه شد و نتايج زير بدست آمد. سولپيرايد با دوز 40mg/kg پس از 24 ساعت باعث افزايش معني دار اخذ غذا در ماده ها و افزايش معني دار اخذ آب در نرها گرديد. در مرحله دوم 40 کبوتر ماده به پنج گروه تقسيم شدند گروه اول شاهد (حلال)، گروه هاي دوم تا چهارم دوزهاي0 mg/kg ،1 و2 بروموکريپتين و گروه پنجم (بدون تزريق). در اين مرحله بروموکريپتين بطور معني داري باعث کاهش مصرف غذا گرديد. در مرحله سوم به کبوتران نر و ماده اجازه داده شد که با هم باشند تا جفت گيري و تخم گذاري کنند، از روز بيرون آمدن جوجه ها از تخم تا روز هفتم به والدين سولپيرايد 40 kg/mg تزريق شد و وزن جوجه ها اندازه گيري با گروه بدون تزريقي مقايسه گرديد و مشخص شد که ميزان افزايش وزن جوجه ها در گروهي که والدين سولپيرايد دريافت کردند بطور معني داري بالا رفته است (p<0.05). يافته هاي بالا نشان دهد که گيرنده هاي دوپامينيD2  در کبوتران نيز مانند موش صحرايي در تنظيم کنترل تغذيه نقش دارد و احتمالا به دليل افزايش اشتها و ترشحات چينه دان باعث افزايش رشد جوجه ها مي گردد.