پاسخ به:بانک مقالات زیست شناسی
یک شنبه 31 اردیبهشت 1391 2:21 PM
| 1 : زيست شناسي ايران بهار 1385; 19(1):5-18. |
| بررسي اثرات دماي محيط ريشه، اندازه پياز و جيبرلين بر اندام هاي زيرزميني زعفران زراعي (.Crocus sativus L) |
| اميرشكاري حسين,سروش زاده علي,مدرس ثانوي سيد‌علي محمد,جلالي جواران مختار |
|
در اين تحقيق، اثر دماي محيط ريشه، اندازه پياز و جيبرلين بر اندامهاي زيرزميني زعفران. با استفاده ازطرح اسپليت پلات فاكتوريل در شرايط اتاقك رشد مورد مطالعه قرار گرفت. دماي محيط ريشه بعنوان فاكتور اصلي، در سه سطح (20 و 15 و 10 درجه سانتي‌گراد)، تركيب فاكتوريل از اندازه پياز در دو سطح (بزرگ و كوچك) و آغشته كردن پيازها با جيبرلين در دو سطح (غلظتهاي صفر يا 500 ppm) به عنوان فاكتورهاي فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه پيازهاي بزرگ تيمار شده با جيبرلين كه در دماهاي 15 يا 20 درجه سانتي گراد رشد كرده بودند، تعداد ريشه و وزن تر وخشك ريشه آنها بيشتر از ساير پيازها بود. پيازهاي درشتي كه در دماي 10 درجه سانتي گراد قرار داشتند، حداكثر تعداد جوانه فعال و پيازهاي دختري را توليد كردند. کمترين تعداد جوانه‌هاي فعال در روي پيازهاي مادري تيمار شده با جيبرلين به غلظت ppm 500 مشاهده شد. بيشترين وزن خشك توليد شده متعلق به پيازهاي دختري حاصل از پيازهاي درشتي بود كه با جيبرلين آغشته شده و در 10 درجه سانتي گراد رشد كرده بودند. بنابراين دماهاي 15 و20 درجه سانتي گراد در مراحل اوليه رشد و دماي 10 درجه سانتي گراد در مرحله پاياني رشد، مي‌توانند وزن وتعداد پيازهاي دختري را در گياه زعفران افزايش دهند. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
