بانک مقالات زیست شناسی

پاسخ به:بانک مقالات زیست شناسی
یک شنبه 31 اردیبهشت 1391  2:08 PM

16 : زيست شناسي ايران تابستان 1386; 20(2):307-314.

بررسي ريز ساختارهاي سطحي فلس ماهي گورخري گنو Holly, 1929) Aphanius ginaonis) (شعاع بالگان: کپور دندان ماهيان) بوسيله ميکروسکوپ الکتروني نگاره (sem)

اسماعيلي حميدرضا*,غلامي زينب

* شيراز، دانشگاه شيراز، دانشکده علوم، گروه زيست شناسي

بررسي فلسهاي 44 نمونه ماهي گورخري شامل 28 نر و 16 ماده نشان داد که شاخص نسبي طول فلس در افراد نر و ماده بترتيب 41/3 و 63/3 سانتيمتر بوده و ماده ها بطور معني داري (p<0.05) داراي فلس هاي بزرگتري هستند. شاخص نسبي پهناي فلس در افراد نر795/3 سانتيمتر و در افراد ماده 82/3 سانتيمتر بدست آمد که بيانگر عدم اختلاف پهناي فلس در دو جنس است. نتايج مطالعات ميکروسکوپي نگاره نشان داد که فلس اين ماهي داراي زوايد مخروطي شکل ظريفي در بخش عقبي خود بوده و بنابراين از نوع شا نه اي بسيار ظريف است که از اين نظر با فلس شانه اي ساير ماهيان متفاوت مي باشد. فوکوس يا مرکز فلس واضح بوده و در مرکز قرار دارد. شعاعهاي اوليه تقريبا از نزديک مرکز فلس منشا گرفته و دايره هاي رشد ناحيه جلويي را به بخشهايي تقسيم مي کند. اين شعاعها در بخش عقبي و کناري فلس مشاهده نمي شود. شعاعهاي ثانويه که از فاصله اي دورتر از مرکز منشاء مي گيرد و به لبه هاي فلس ختم مي شود نيز در بخش جلويي و جود دارد. وجود لپيدونت يا ساختارهاي ريزدنداني شکل بر روي دايره هاي رشد بخش جلويي و کناري فلس از ويژگيهاي ديگر فلس اين ماهي است. انتهاي آزاد اين لپيدونتها مخروطي شکل يا قلاب مانند است. در بخش عقبي فلس، دايره هاي رشد خاتمه يافته و دانه هاي ريزي شکل مي گيرند که توبرکول ناميده مي شوند. توبرکولها در يک طرح u شکل منظم شده اند. در خلفي ترين بخش فلس، توبرکولها جاي خود را به زوايد مخروطي شکل ظريفي بنام شانه مي دهند. در پوست پوشاننده بخش عقبي فلس تعدادي منفذ با اندازه هاي مختلف ديده مي شود که احتمالا محل سلولهاي موکوسي لايه اپيدرم است. شکستگي دايره هاي رشد که بيانگر خطوط ساليانه است نيز در سطح فلس مشاهده مي شود. وجود اين گونه خطوط، تعيين سن اين ماهي را از روي فلس امکان پذير مي سازد. تعيين سن و بررسي فاکتورهاي رشد اين ماهي نادر بومي ايران در بررسي ديناميک جمعيت جهت حفاظت از آن بسيار مهم است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ