بانک مقالات زیست شناسی

در اين پژوهش، اثر غلظتهاي مسموم كننده (تا 100 ميكرومول) از دو عنصر نيكل و روي بر رشد و مقدار انباشت اين عناصر در چند گونه از فلور آذربايجان در محيط كشت هيدروپونيك بررسي شده است. تعدادي از اين گونه ها از عناصر مهم خاكهاي غني از فلزات سنگين در استان و تعدادي نيز از گونه هاي غائب اين خاكها بوده اند. شش گونه بررسي شده شامل كاسني (Cichorium intybus L.)، چاودار كوهي (Secale montanum Guss.)، علف باغ (Dactylis glomerata L.)، مريم گلي (Salvia sclarea L.)، قدومه گلريز (Alyssum strigosum Banks.) و سيلن (Silene compacta Fisch) بوده است. با توجه به پاسخ رشدي اندام هوايي و ريشه، چاودار كوهي از گونه هاي متحمل به نيكل و كاسني و سيلن از گونه هاي حساس به نيكل با كاهش رشد معادل 90 درصد معرفي شدند. غلظت نيكل در اندام هوايي قدومه گلريز و سيلن تا 2000 ميكروگرم در گرم وزن خشك بالغ شد گرچه مقدار آن كمتر از محدوده گونه هاي بيش انباشت گر نيكل گزارش شده (5000 ميكروگرم در گرم)، ولي نشان دهنده پتانسيل بالاي انباشت نيكل در اين دو گونه است. نتايج اين بررسي در مورد عنصر روي نشان داد كه چاودار كوهي و مريم گلي از گونه هاي متحمل به غلظتهاي بالاي روي بوده و سيلن با كاهش رشدي معادل 80 درصد در اندام هوايي حساس به سميت اين عنصر است. مشابه نيكل، بيشترين انباشتگي روي اندام هوايي در قدمه گلريز و سيلن مشاهده شد (1100 تا 1700 ميكروگرم در گرم)، ولي اين مقدار با حد بيش انباشت گري روي (10000 ميكروگرم در گرم) فاصله زيادي داشت. نتايج اين بررسي نشان داد كه ارتباطي بين حساسيت به غلظت هاي بالاي نيكل و روي و مقدار تجمع اين عنصر در اندام هوايي يا ريشه وجود ندارد و اجتناب و جذب نزد هر دو گروه گياهان متحمل و حساس به نيكل و روي يافت مي شود.

 نسخه قابل چاپ